Lutje për Vitin e Ri plot me besim e shpresë

Filloi një vit i ri!

Plot me besim e shpresë e prita mesnatën,

që hap përpara shtigjet e kohës!

Një vit i ri filloi: po në vend të gëzimit

më pushtoi frika, ankthi e droja

që në ditë të parë të vitit të ri, që erdhi…

E ne e kremtuam gjithë natën, i ri e i vjetër,

kohën që vdiq, e vrarë në zemrat tona.

Erdhi një vit i ri

pa ditë ku shkon!

Ku shkon njerëzimi, o Zot:

nga mllefi i kapërthyer,

nga dhuna i shkretuar,

i gërryer nga egoizmi?

Ku shkon njeriu, o Zot?

Kapur në kurth iluzionesh,

pështjelluar nga kimerat,

dehur nga fjalë pa mendim?

Ku shkon njerëzimi, o Zot,

që i pranon pa bëzajtë ethet edhe urinë,

sëmundjet edhe shfrytëzimin e mijëra njerëzve…?

Atyre, që mbi fytyrë

kanë vulën e pashlyeshme të fytyrës Sate?

Përgjigjmu, Zoti im,

e m’i hap sytë ta shoh

çka nuk e pashë në jetë.

Më ndihmo të flas

për një turmë zërash njerëzore, pa jehona,

që u zgjuan të përgjakur

në të katër skajet e tokës!

Ndihmomë t’ua  kthej dinjitetin:

të ngushëlloj të munduarit,

dorën t’ua shtrijë e t’u jap emër!

E t’i hap para një kohë të re

njeriut që gaboi e u rrëzua…

Kështu, me këto zëra, o Zoti im,

ti më dhuron dritën e gjallë,

që t’i shoh udhët e Vitit të Ri

pa rënë në greminë e në hon,

ku bota shkon e rrokulliset

nëse dora jote e mëshirshme

s’e ndal, o Zot, që shëlbon!