E Diela I e Kohës së Ardhjes: “Edhe ju të jeni gati!”

Na nxitë për ditë o Zot!

Kanë tingujt e kërcënimit

Fjalët e Ungjillit tënd:

“S’e dimë as çastin, as orën!”.

E shembujt të tmerrojnë:

përmbytja e madhe e botës,

hajduti që t’thyen shtëpinë,

humbja e punës së ndershme

pa të cilën s’ka bukë në sofër…

Na nxitë për çast o Zot

edhe na porositë

të jemi gati për ditën e ardhjes sate.

Ti e di se dita e mbrame na tremb,

ndoshta pse s’dimë këtë jetë si ta jetojmë

çast për çast e orë për orë.

Po ta jetonim kështu,

do të ishim gjithnjë gati.

Sepse s’ është jeta që vlen aq,

sa vlen aftësia për ta jetuar

çast për çast, e ditë për ditë…

Për ta shijuar kështu

gëzimin që vjen prej Teje,

paqën, që vjen me Ty,

e për t’ua dhuruar dhe të tjerëve!

O Zoti im!

Na tremb dita e mbrame,

dhe pse besojmë se na do,

se i njeh ligështitë tona njerëzore,

se na shikon me mëshirë,

se nuk mendon të na dënosh,

e shtegtun na e lë gjithnjë hapur.

Nuk e dimë ditën,

kur Ti do të vish përsëri,

E di Ti vetë, për ne,

Po e dimë fort mirë

se s’duhet ta humbasim

asnjë çast e asnjë ditë

të kësaj jete, që na u fal:

Kësaj jete kaq të ndërlikuar.

Kësaj jete kaq  të pasur,

kësaj loje kaq të vështirë,

që duhet luajtur plot besim,

deri në fund të fundit,

nën hije të Atit!