Liturgjia e Fjalës së Zotit e së dielës së 23-të “C”

Ja përsëri në takimin tonë javor me Fjalën e Zotit të së dielës, kësaj radhe do të dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të dielës së 23-të gjatë vitit kishtar, ciklit të tretë, sipas kalendarit të liturgjisë kishtare.
Fjala e Zotit e kësaj së diele na fton të vendosim në qendër të jetës sonë Jezu Krishtin. Si ndërtuesi i shtëpive, si mbreti që përgatitët për luftë, duhet t’i llogarisim mirë mundësinë për t’ia dalur, për ta çuar deri në fund, për ta realizuar deri në plotësim të mirë atë që fillojmë. Të zgjedhësh a jo Krishtin si pik referimi, është çështje që e prek dhe ka të bëjë me tërë jetën tonë njerëzore, tokësore e përtejtokësore. Leximet biblike na flasin për kërkimin e pasionuar të Zotit për njeriun. 

Më shumë mbi liturgjinë e Fjalës së Zotit të dielës së 23-të mund të dëgjoni këtu....

                            Liturgjia e Fjalës
 
Leximi i parë Urt 9, 13-18
Autori do tu shpjegojë hebrenjve të tunduar nga kultura greke se dituria e vërtetë vjen nga Hyji. Nuk mund të njohim planet e Hyjit nëse Ai vetë nuk na i zbulon. Nuk mjafton të dish si është ndërtuar universi, por duhet të dimë nga vjen dhe ku shkon ky univers. Dituria dhe Shpirti i Hyjit hyjnë në mendimet e njeriut me qëllimin për të shenjtëruar dhe shpëtuar të gjithë njerëzit.
 
Lexim prej Librit të Urtisë
E njëmend cili njeri mund ta dijë synimin e Hyjit? Kush do të mund të kujtohet se çka do Zoti? Frikacake janë mendimet e të vdekshëmve dhe të dyshimta parashikimet tona: sepse trupi i shkatërrueshëm e mundon shpirtin dhe tenda tokësore e ndrydh mendjen përsiatëse. Mezi i parafytyrojmë gjërat tokësore madje edhe sendet që i kemi në dorë mezi i kuptojmë, e kush atëherë do t’i shqyrtoje gjërat qiellore? 
E kush e kishte njohur vullnetin tënd po të mos e kishe dhuruar ti vetë urtinë e të mos e kishe dërguar prej së larti shpirtin tënd të shenjtë? Vetëm kështu u bënë të drejta shtigjet e atyre që janë në tokë dhe vetëm kështu njerëzit mësuan çka të pëlqen e, në saje të urtisë, qenë shëlbuar. Fjala e Zotit.

Psalmi 90
Na e jep, o Zot, urtinë e zemrës
----- ----- -----
Ti e kthen njeriun në pluhur
duke thënë: “Kthehuni, bijtë e Adamit!”
Sepse mijëra vjet për sy të tu
janë si dita e djeshme që kaloi,
porsi ndërrimi i rojës së natës!
----- ----- -----
Ti i zhbin në gjasim të gjumit
që në mëngjes kalon si bari;
lulëzon në mëngjes edhe gjelbëron,
në mbrëmje korret edhe vyshket!
----- ----- -----
Na mëso ashtu t’i njehim ditët tona
që zemra jonë dijen ta mbërrijë.
Kthehu, o Zot! Deri kur kështu?
Deh, ki mëshirë për shërbëtorët e tu!
----- ----- -----
Na e ndiko në mëngjes mëshirën tënde,
e do të gëzohemi e do të galdojmë
të gjitha ditët e jetës sonë.
Raftë mbi ne mirësia e Zotit, Hyjit tonë,
bëj të shkojë mbarë vepra e duarve tona,
të përparojë vepra e duarve tona.
----- ----- -----

Leximi i dytë Flm 9-10.12-17
Filemoni ishte një i krishterë i Kolosit, i cili kishte një skllav të quajtur Onezimo. Ai u largua për në Romë pasi kishte vjedhur pronarin e tij. Aty takon Palin, i cili e bën nxënës të Krishtit, e pagëzon dhe e rikthen te pronari i tij me një letër rekomanduese, që Filemoni ta pranojë si vëlla. Para Krishtit nuk ka pronarë, as skllevër, egziston vetëm dashuria e tij.

Lexim prej Letrës së shën Palit apostull drejtuar Filemonit
Shumë i dashur, unë Pali, plak dhe tani edhe i burgosuri i Krishtit Jezus. Po të lutem për birin tim, të cilin e linda në pranga, për Onezimin. Po ta dërgoj atë – loçkën e zemrës sime. Desha ta ndal pranë meje që të më shërbejë në vend tënd këtu në burg, ku gjendem për shkak të Ungjillit, por nuk desha të bëj asgjë pa pëlqimin tënd, që vepra e mirë të cilën do ta bësh, të mos duket se e bëre përdhunë, por vullnetarisht. Ndoshta shi për këtë arsye qe ndarë prej teje për pak kohë, që te ti të kthehej përgjithmonë, jo më si skllav, por shumë më tepër se skllav, porsi vëlla i dashur, sidomos për mua dhe aq më tepër për ty, qoftë si njeri dhe qoftë si vëlla në Zotin. Në qoftë se, pra, më mban për shok në fe, pranoje porsi mua! Fjala e Zotit.

ALELUJA, aleluja.
Kush nuk e mbart kryqin e vet e nuk më vjen pas, 
thotë Zoti, nuk mund të jetë nxënësi im!
Aleluja.

Ungjilli Lk 14, 25-33
Jezusi me dy shëmbëlltyra të shkurtra, të kullës dhe të luftës, na fton të llogarisim mundësitë tona me kujdes dhe guxim, për ta ndjekur nga afër. Luka na tregon akoma se ardhja e Mbretërisë së Hyjit është në kundërshtim me raporte të gabuara me njerëzit dhe gjërat materiale. 
Por egziston një rrezik tjetër i rëndë: ai i të hequrit dorë nga lidhjet dhe përgjegjësitë ndaj të tjerëve me pretekstin e ardhjes së Mbretërisë së Hyjit. 
 
Leximi i Ungjillit shenjt sipas Lukës
Në atë kohë, një mori e madhe e popullit po bënte rrugë me të. Jezusi u kthye kah ata dhe u tha: “Nëse ndokush vjen tek unë e do më tepër babën, nënën, gruan, fëmijët, vëllezërit, motrat, madje edhe jetën e vet se mua, nuk mund të jetë nxënësi im. Kush nuk e mbart kryqin e vet e nuk më vjen pas, nuk mund të jetë nxënësi im!
Cili prej jush, nëse mendon të ndërtojë kullën, nuk ulet më parë të llogarisë shpenzimet: a ka sa i duhen për ta kryer? Që, kur t’i shtjerë themelet e të mos mund ta kryejë – të mos fillojë ta vërë në lojë gjithkush ta shohë duke thënë: ‘Ky njeri filloi të ndërtojë e nuk mundi ta kryejë!’ Ose – cili mbret, kur do të niset të luftojë kundër një mbreti tjetër, nuk ulet më parë të pleqëroj a është i zoti me dhjetë mijë ushtarë t’i dalë përballë atij, që i vjen me njëzet mijë? Nëse nuk mundet, dërgon një delegacion derisa ai është ende larg e kërkon kushtet për paqe. Kështu, pra, secili prej jush që nuk i bie mohit tërë pasurisë së vet, nuk mund të jetë nxënësi im.”  Fjala e Zotit.
 

Më shumë mbi liturgjinë e Fjalës së Zotit të dielës së 23-të mund të dëgjoni këtu..