Papa: të enjten, mesazhi për Ditën e kujdesit ndaj Gjithësisë

Do të publikohet të enjten, më 1 shtator, Mesazhi i Papës Françesku “Të kemi mëshirë për shtëpinë tonë të përbashkët”, me rastin e Ditës Botërore të lutjes për kujdesin ndaj Gjithësisë së krijuar prej Zotit, e cila kremtohet pikërisht në atë datë.

Në një konferencë për shtyp në Vatikan, mesazhi do të paraqitet nga kreu i Këshillit Papnor për Drejtësinë e Paqen, kardinali Peter Turkson, nga sekretari i Këshillit Papnor për nxitjen e bashkimit ndërmjet të krishterëve, imzot Brian Farrell, dhe nga autori i librit “The Guardian of Mercy” (Rojtari i Mëshirës), Terence Ward.

Lutje për dhuratën e Krijimit

Dita e lutjes është e përbashkët për katolikët, ortodoksët e për Kisha të tjera të krishtera. Në një deklaratë të Kishave të krishtera nënvizohet se sfidat për të ndaluar shkatërrimin e ambientit dhe ndryshimin e klimës janë urgjente. Duke cituar Enciklikën “Laudato si’” të Papës Françesku, Këshilli i Konferencave Ipeshkvnore të Evropës (CCEE), Konferenca e Kishave Evropiane (KEK) dhe Rrjeti i krishterë evropian për ambientin (ECEN) i nxisin besimtarët që, secili sipas traditës së vet liturgjike, t’i lartojë Zotit lutje për ruajtjen e dhuratës, që u ka bërë njerëzve me Krijimin.

Respekt për Krijimin do të thotë edhe respekt për njerëzit

“Sipas Ungjillit – shtohet më pas në deklaratën e përbashkët – përgjegjësia ndaj ambientit nuk mund të ndahet kurrë nga përgjegjësia ndaj qenieve të tjera njerëzore: ndaj të afërmit, ndaj të varfërve,ose të harruarve, gjithçka në frymën e vërtetë të solidaritetit e të dashurisë. Respektimi i Krijimit nuk do të thotë vetëm mbrojtje e tokës, ujit dhe e elementeve të tjera të botës e të natyrës. Do të thotë edhe të tregosh respekt për njerëzit, që ndajnë bashkërisht ato dhurata dhe mbajnë përgjegjësi për to”.

Impenjimi i protestantëve

Nga ana e tyre, protestatët, përmes sekretarit të përgjithshëm të Këshillit Botëror të Kishave (WCC), rev. Olav Fykse Tveit, në një videmoesazh, pohojnë: “Si të krishterë, kemi shpresë. Besojmë se Zoti nuk e braktis Krijimin e vet dhe se ne vetë mund të bëhemi fanarë të asaj shprese, duke përhapur farat e një ardhmërie të ndryshme”. “U bëjmë thirrje qeverive tona – vijon Tveit – që të ratifikojnë marrëveshjen e Parisit; kërkojmë tregues të tjerë të zhvillimit, që ta masin më mirë shëndetin e bashkësive dhe të ekosistemeve. Mund të heqim dorë nga investimet në lëndët djegëse fosile dhe të investojmë në burime alternative, që respektojnë ambientin”.