“Dua të rri pak pranë çdo fëmije të sëmurë, pranë shtratit të tij, dua t’i përqafoj një nga një, të dëgjoj vetëm për një çast secilin prej jush e së bashku, të rrimë në heshtje para pyetjeve për të cilat nuk ka përgjigje të menjëhershme. E të lutemi”.
Papa Françesku e bëri të qartë që në fillim synimin e vizitës së tij në spitalin pediatrik të Prokocim, ku shkoi sot pasdite në orën 16.30, pasi kishte kaluar një paradite të vështirë, në heshtje e në lutje, në kampin e përqendrimit nazist të Aushvic-Birkenaut. Nga një dhimbje në tjetrën! Spitali Pediatrik universitar i Prokocimit është më i madhi në jug të Polonisë. Aty shtrohen çdo vit rreth 30 mijë fëmijë, por mjekohen pa u shtruar edhe 200 mijë të tjerë. Ndërtimi i tij filloi me nismën e diasporës polake në SHBA-të dhe u financua, në fund, nga qeveria amerikane. Gjatë pesë dhjetëvjeçarëve të jetës së vet, në këtë spital kanë kaluar 900 mijë pacientë. Është shumë i përparuar në ndarjen e binjakëve siamezë, në trajtimin e djegjeve dhe të sëmundjeve të zemrës.
E sot, Papa Françesku, ashtu si shën Gjon Pali II në vitin 1991, shkoi për vizitë tek të sëmurët, për këtë vepër mëshire, që na e ka mësuar vetë Jezu Krishti, i cili, siç nënvizoi Bergoglio, i shihte gjithnjë me dhembshuri të sëmurët, i priste e shkonte t’i takonte me dëshirë:
“Sa do të doja që, si të krishterë, të jemi në gjendje të rrimë pranë të sëmurëve sipas mënyrës së Jezusit, në heshtje, me një përkëdhelje, me lutje. Fatkeqësisht, shoqëria jonë është e ndotur nga kultura e hedhurinave, diametralisht e kundërt me kulturën e mikpritjes. E viktimat e kulturës së hedhurinave janë pikërisht më të dobtit, më të brishtët; e kjo është mizori”.
Kësaj pamjeje të zymtë, Papa i vuri përballë pamjen mikpritëse të spitalit, me të vegjlit, që gjejnë aty kujdes e shërim. Falenderoi për këtë shenjë njerëzore e kristiane qytetërimi e kërkoi të vendosen në qendër të vëmendjes shoqërore e politike njerëzit më nevojtarë, shpesh të sëmurë, për të cilët kujdeset vetëm familja:
“Çfarë të bëjmë? Nga ky vend ku shihet dashuria konkrete, dua të them: t’i shumëfishojmë veprat e kulturës së mikpritjes, vepra të frymëzuara nga dashuria e krishterë, nga dashuria e Jezu Krishtit në kryq, për korpin e Krishtit. Shërbimi plot dashuri dhe ëmbëlsi ndaj njerëzve, që kanë nevojë për ndihmë, na e shton të gjithëve humanitetin e na hap shtegun drejt jetës së amshuar: kush bën vepra mëshire, nuk ka frikë nga vdekja”.
Së fundi, Papa i inkurajoi mjekët, infermierët, gjithë personelin, por edhe kapelanët e vullnetarët, ta vijojnë punën e tyre me kushtim e iu lut Zotit t’ua shpërblejë impenjimin, me paqen e brendshme e me një zemër, gjithnjë të aftë për të dhuruar ëmbëlsi.
Ati i Shenjtë vizitoi më pas disa korsi të repartit të urgjencës, u takua me pacientët e vegjël dhe me familjet e tyre. Së fundi, u ndal në kapelë, ku u ul në gjunjë para të Shenjtnueshmit Sakrament. Po këtu ndodhen edhe disa relike të shën Gjon Palit II.
All the contents on this site are copyrighted ©. |