Մոնրէալ. Դասախօսական երեկոյ նուիրուած Սուրբ Գրիգոր Նարեկացիին

Երեքշաբթի,  19  ապրիլ  2016-ի  երեկոյեան  ժամը  7:00-ին,  Մոնրէալի  Տիրամայր Նարեկի  հայ  կաթողիկէ  եկեղեցւոյ  մէջ  տեղի  ունեցաւ  դասախօսական  երեկոյ  մը`  նուիրուած տիեզերական վարդապետ` Սուրբ Գրիգոր Նարեկացիին: Օրուան  պատգամաբերն  էր՝  Պոստոնէն  հրաւիրուած  հայր  Անտոն  Ծ.  Վ.  Ադամեան:  Ան  խօսելով  Նարեկացիի  տաղանդին  մասին,  ըսաւ,  թէ   Նարեկացին  գագաթ մըն  է  հայ բանաստեղծութեան  մէջ,  պարծանք`  հայ  եկեղեցւոյ:  Տիտան  մը  ոչ  միայն  հայ,  այլեւ  միջազգային  գրականութեան  չափանիշով  եւ  խորհրդապաշտական գրականութեան մեծագոյն արտայայտութիւնը հայութեան մօտ:

Հայր  Անտոն  նշեց,  որ  Նարեկացիի  «Մատեան  ողբերգութեան»  աղօթագիրքըհամամարդկային,  հոգեբանական,  իմաստասիրական  պարունակութեամբ   խոր բանաստեղծութիւն  մըն  է,  ուր  Գրիգոր  Նարեկացի  կը  ներկայանայ  իբրեւ  մեղապարտ մարդ`  կանչուած  իր  եւ  այլոց  մեղքերուն   եւ  անօրէնութիւններուն  ներում  հայցելու գերագոյն  դատաւորէն:  Ան  ըսաւ,  թէ  Գրիգոր  Նարեկացիի  մէջ  բանաստեղծութիւն   եւ արուեստ սերտօրէն իրարու շաղկապուած են:

Այդ  արուեստը  բարդ  է,  ինչպէս  Նարեկացիի  հոգին:   «Նարեկը  Գրիգորի  հոգիին կատարեալ  արտայայտութիւնն  է», ըսաւ  պատգամաբերը,  ապա  աւելցուց.  «Գերազանց  տաղանդի  եւ  իմացականութեան  մը  արդիւնքը:  Հիւսուած`  յորդազեղ,  հզօր  եւ ստեղծագործող  երեւակայութեամբ:  Լեզուն,  զոր  կը  գործածէ  Նարեկացին  իր  ստեղծածն է,  հիւթեղ  եւ  զօրաւոր:  Իր  գաղափարները   եւ  զգացումները   արտայայտելու   համար իրենց   ահագնութեամբ,  չբաւականանալով  հայոց  լեզուի  եղած  մթերքով,  դիմած   է   նոր  ածանցումներու  եւ  բառակերտումներու,  որոնք  իր  լեզուն   աւելի   հրապուրիչ  դարձուցած  են:  Նարեկով   հայ  գրական  լեզուն  փայլեցաւ  իր  ամբողջ  ճոխութեամբ,  նրբութեամբ  եւ  վսեմութեամբ:  Անկէ  ետք   ոչ   ոք  կրցաւ  պահպանել  Նարեկի   լեզուին մաքրութիւնն  ու վսեմութիւնը»:

Հայր  Անտոն  Ադամեան  եզրափակեց  խօսքը  ըսելով,  թէ  Նարեկացին  հարազատ ծնունդն է իր դարուն  եւ միջավայրին: Իր  նկարագիրը համադրութիւնն  է իր ժողովուրդի ձգտումներուն:  Իր  գրիչը  իսկական  պատկերն  է  իր  անհատականութեան:  Հայաստանի եւ  հայութեան  ճակատագրական  հրաբուխներէն  է  ան:  Իր  ժողովուրդին  արիւնին  կը պարտի  իր  խօսքին  ջերմութիւնը:  Իր  մէջ  կը  խտացնէ  այն  բոլոր  խոկերը,  զորս  հայ միտքն  ու  հոգին  ունեցեր  են  սկիզբէն  ի  վեր,  մանաւանդ  արաբական  իշխանութեան յայտնութենէն  ետք,  հայ   ցեղին   բոլոր   տագնապներն  ու  պայքարները,  յաղթանակներն ու  յոյսերը:  Մտքի,  սրտի,  հոգիի  եռեակ  հրդեհներով  գունդ  մը  կրակ  է  Նարեկացին, Աստուծոյ մեծ ճամբուն վրայ:

Համամարդկային   մտքի   պատմութեան   գագաթներէն   մէկն  է  ան`  իր  ցեղինփառքը եւ մշակոյթի իշխաններուն ջերմագոյնը եւ խորագոյնը