Papa u lan këmbët refugjatëve. Entuziazëm në Qendrën e Castelnuovo di Porto, pranë Romës

Papa Françesku hap sot pasdite Treditëshin e Pashkëve duke kremtuar në ora 17.00 Meshën in Coena Domini me 892 emigrantë dhe refugjatë të strehuar pranë Qendrës Cara në Castelnuovo di Porto, në periferi të Romës, një nga qendra më të rëndësishme të Italisë për refugjatë. 

Katër nigerianë katolikë, tri gra eritrease kopte, tre myslimanë me kombësi të ndryshme, një indian hinduist, një veprimtare italiane: këtyre u lan këmbët sot Papa Françesku, gjatë kremtimit të meshës së Darkës së Mbrame, në Castelnuovo di Porto, pranë Romës. Qendra e refugjatëve, ku shkon Ati i Shenjtë për të përkujtuar së bashku me rreth 900 azilkërkuesit, shumica myslimanë, çastin kur Jezu Krishti themeloi Eukaristinë, është një nga më të mëdhatë në Itali. Drejtori i saj tashmë është edhe ai i huaj, Akram Zubaydi, palestinez. Të dëgjojmë Angelo Chiorazzo, themelues i “Auxilium”, kooperativës që, nga prilli i vitit 2014, administron strukturën:

Në Qendër, sot, jetojnë 892 vetë, prej të cilëve 554 myslimanë, 239 të krishterë (shumica koptë), 2 hinduistë dhe 98 pentekostalë. Përsa i përket prejardhjes, kemi 281 të rinj nga Eritrea, 135 nga Mali, 78 nga Senegali, 92 nga Nigeria e pastaj, me radhë, njerëz nga 26 kombe të ndryshme. Të gjithë kanë histori shumë të rënda për të treguar. Histori udhëtimesh, që në rastin më të mirë, kanë zgjatur një vit, mes njëmijë vështirësish. Shumë kanë qenë në burgjet e Libisë. Të gjithë kanë shpresë për të ardhmen, këtë kërkojnë.

Në përgjithësi, sa kohë ndalen e cili është destinacioni i tyre?

Këtu hapet një problem i vërtetë, sepse tani, me rishpërndarjen, ata që vijnë nga Siria, nga Eritrea dhe nga Iraku, në kohë të arsyeshme, dërgohen në vende të tjera evropiane. Periudha e vlerësimit të kërkesës për strehim zgjat pak a shumë gjashtë muaj. Problemi është se kur u mohohet strehimi, kanë të drejtë të bëjnë apel në një gjykatë të zakonshme. E pikërisht këtu është çështja: kohët e gjykatave të zakonshme janë tepër të gjata, deri në dy vjet. Në fund, 85% e personave të Qendrës arrijnë të marrin së paku një leje qëndrimi për arsye humanitare. Problemi është se faktikisht, duke i lënë në pritje për dy vjet, është njëlloj sikur t’i kesh dënuar me dy vjet heqje lirie.

Si e pritën lajmin e ardhjes së Papës?

Pati mosbesim të madh në fillim: mendonin se po talleshim me ta. Por, kur e kuptuan se ishte e vërtetë, shpërthyen në gëzim e pamë sy plot lot. Për të mos folur për 12 personat, që u zgjodhën për larjen e këmbëve. Njëri prej tyre, mysliman, më tha: “Po më duket vetja më i madh se Obama, që Papa, njeriu më i rëndësishëm i botës, njeriu më i mirë i botës, vjen të më lajë këmbët!”. Edhe myslimanët e Qendrës janë të lumtur për meshën me Papën, sepse kanë një devocion të veçantë për të. E kanë shprehur shpesh. Për shembull, më 17 janar, me rastin e Jubileut të emigrantëve, erdhën me ne në Lutjen e Engjëllit të Tënzot edhe 200 të rinj myslimanë, kaluan Portën Shenjte e morën pjesë në meshë me emocion. Myslimanë janë edhe të rinjtë pakistanezë, që bënë një flamur shumë të bukur me të gjithë flamujt e kombeve të pranishme në Qendër e me shkrimin: “Faleminderit Papa Françesku”.