Հարաւային Ափրիկէի մէջ գտնուող Սուրբ Յարութիւն մատուռը փոխանցուած է Հայ համայնքին

Յունուար 13-ին Սվազիլենտի թագաւոր Մսուադի 3-րդը հայկական Սուրբ Յարութիւն մատուռը եւ վանքապատկան հողերը պաշտօնապէս փոխանցած է Էջմիածինի կաթողիկոսարանին: Այս մասին կը հաղորդէ Hayernaysor.am-ը:

Մէկ տարի առաջ հայկական համայնքի ներկայացուցիչները Սվազիլենտի թագաւոր Մսուադի 3-րդին փոխանցած են խնդրագիր` Սուրբ Յարութիւն եկեղեցին Էջմիածինի կաթողիկոսարանին փոխանցելու մասին:

Հիմա, արդէն Սվազիլենտի հայկական մատուռը իրապէս դարձաւ հայկական եւ այսուհետ օրէնքով կը պատկանի կաթողիկոսարանին:

Հեռաւոր ափրիկեան թագաւորութեան մէջ հայկական եկեղեցին յայտնուած է բացառապէս վերջերս` 1989 թուականին, շնորհիւ Գրիգորի Դերբելեանի:

Սվազիլենտի քաղաքացի Գրիգոր Դերբելեան ծնած է 1914 թուականին, Այնթապ: Հայոց Ցեղասպանութեան ժամանակ Գրիգորի մայրը, 20 օրական տղան ձեռքը, ոտքով կը հասնի ամուսինի մօտ` Գահիրէ, իսկ քանի մը ամիս անց կը մահանայ: Աւարտելով Գահիրէի հայկական համալսարանը` Գրիգորը 12 տարի կ՝աշխատի Խարդումի մէջ (Սուտան), ուր այդ ժամանակ կը գործէր բաւական մեծ հայկական համայնք: Այնուհետեւ կը սկսի աշխատիլ Եոհանեսպուրկի մէջ (ՀԱՀ)` Olivett-ի ընկերութեան մէջ:

Հասուն տարիքին Գրիգոր Դերբելեան կ՝որոշէ հաստատուիլ Սվազիլենտ, ուր, իր իսկ խօսքերով, իրեն համար կը բացայայտուի հիանալի վայր մը՝ Փայն-Վելլին (Սոճիի հովիտ), որ կը գտնուի Սվազիլենտի մայրաքաղաք Մպապանէն ոչ հեռու: Տեսնելով այդ վայրը, Գրիգոր կ՝որոշէ, որ այստեղ կ՝ուզէ անցնել իր կեանքի մնացած տարիները ու այդտեղ ալ մահանալ:

Սոճիի հովիտի կեդրոնը, որուն բնապատկերը անոր կը յիշեցնէր Հայաստանը, Գրիգոր կը գնէ 11 ակր հողատարածք ու կը կառուցէ հայկական փոքրիկ մատուռ, կը տնկէ 1770 սոճի եւ եղեւնի: Մատուռի կողքէն փոքրիկ գետ կը հոսի, որ Գրիգոր կ՝անուանէ Արաքս, նոյնիսկ վահանակ կը տեղադրէ այդ անունով: Եկեղեցւոյ շինարաութիւնը կը տեւէ չորս տարի` 1985-էն մինչեւ 1989 թուականը:

Մօտ 60 հոգի նուիրատւութիւն կատարած են մատուռի կառուցման համար, Olivetti-ի ընկերութիւնը նոյնպէս, ուր երկար տարիներ աշխատած է Գրիգորը:

Մատուռը փոքրիկ է, ունի երկու գմբէթ:

Կառուցման համար օգտագործուած է տեղական շինանիւթ: Հետաքրքրական է, որ մատուռի յետնամասը յենուած է մեծ քարի վրայ, որ կը ծառայէ իբրեւ խորան, ինչպէս Հայաստանի Սուրբ Գեղարդ եկեղեցին:

Այսօր ափրիկեան փոքրիկ Թագաւորութեան մէջ կը գործէ փոքրիկ հայկական համայնք` ընդամէնը 8 մարդ: Մատուռի եւ վանքապատկան հողերը սվազիլենտցի հայերուն խնամելու կ՝օգնեն հարեւան ՀԱՀ-ի հայերը: