Me Ty, o Zot, do të ecim çdo ditë! Gëzuar Vitin e Ri!

Me Ty do të ecim çdo ditë.

Ja, Viti i Ri
shtigje të reja na hap përpara,
e ecim, pa ditur ku shkojmë,
e presim plot shpresë
ditët e reja.
Ç’na pret këtë vit, o Zot?
Si do t’i prijmë
karvanit të gjatë të ditëve
e grigjës së zezë të netëve?
Ç’do të na dhurojnë?
E sidomos çfarë kanë ndër mend të na mohojnë?

Veç ti e di, o Zot,
prandaj na fol, e zemrat do t’i hapim
për të pritur Fjalën tënde,
si pritet drita në terr
e zjarri në vatër të fikun.
Na fol, sidomos,
në të ftohët e nëpër natë,
që shtigjeve të këtij viti të vështirë
të ecim me kujdes,
për të parë në to shenjat
që Ti na kumton,
për të shkelur mbi gjurmët e Tua:
për të gjetur shenjat e shpresës sate,
të mirësisë, të paqes, të dashurisë.
E drita jote të na ndrisë,
kur të bëhet natë.
Me ty do të ecim përsëri,
deri te drita e ditës së re,
e Vitit tjetër të Ri.

Dridhjet e shpresat e një Viti të Ri

Fillojmë një vit të ri, o Zot
e s’mund të mos shikojmë dritë-hijet
që ndeshen në horizont.
Shpirti na dridhet me mijëra dridhje,
që nuk gjejmë fjalë t’i rrëfejmë,
se na vjen turp, kur shohim tjetrin
që ecën pranë nesh me lot në sy,
e s’mund t’ia terim, e s’duam t’ia terim.
E turp, kur tjetrin
me sy mosbesues e shikojmë
e veten e ndjejmë larg prej tij,
mbyllur në unin tonë,
shumë larg vëllazërisë.

E megjithatë ti na dhuron
përsëri një vit të ri,
që sigurisht aspak s’e meritojmë.
Përsëri na fton të besojmë në Ty,
në dashurinë e Atit tënd,
të shpresojmë, ku nuk ka shpresë,
të luftojmë, kur beteja
na duket e bjerrun.

Një vit të ri fillojmë
plot me besim se asnjë ditë
s’do të na mungojë drita jote
forca jote!
Me të, mes gjamës së motit
një copë qiell gjithnjë do të shikojmë.
Mëshirë e mishëruar,
Ti i do gjymtyrët e ligshta
të ferishteve ndër djepa,
që në krahët e tu jetojnë.
 Hyr në ditët e Vitit të ri,
si hyn era e lehtë
nëpër dritare të çelur.
Hyr si blerim,
mos ik, pa Ty Viti i Ri
s’ka shije as kuptim!