Rubrika jubilare: Shtegtim shpirtëror përmes Portës Shenjte të Bazilikës së Shën Pjetrit

Filloi Viti  Shenjt i Mëshirës e Porta Shenjte u hap. Po pse u hap?

Shën Marku Ungjilltar, duke folur për fillimet e predikimit të Jezusit, kujton këto fjalë: “Koha u përmbush. Pendojuni!”.

Po pse thotë kështu?

Përgjigjja është Lajmi i Mirë, që ne të krishterët e përhapim nëpër botë. Është ky: “Koha nuk është e zbrazët, koha nuk është ikje pa kthim e pa kuptim  ditësh e vitesh”.

Jo! Nuk është kështu. Koha mbushet nga Zoti, nga prania e Tij. Ati dërgoi të Birin brenda kohës sonë, për ta ngulur çadrën e  tij  ndër ne.

Atëhere, Zoti mund të takohet! Madje diçka më shumë! Zoti u bë bari, për të kërkuar delen e humbur, për të na kërkuar ne! Zoti e hapi portën e zemrës së tij e na pret në udhët e ditëve tona.

Të kapërcesh Portën, do të thotë: “Dua ta takoj Zotin! Dëshiroj të bëj një hap drejt Tij”.   

Po cili është hapi i parë?

Hapi i parë i domosdoshëm është të pranojmë se jemi mëkatarë. Se kemi shumë gabime, jemi të dhënë pas idhujve, zotave të rremë, sigurive të rreme, që heret a vonë na zhgënjejnë, duke na lënë një shije të hidhur në gojë. Të gjithë e kemi ndonjë zot të rremë në sirtaret e fshehta të zemrës.

Zot i rremë është krenia, që na depërton kudo e na bën arrogantë e të mbyllur, si kasafortat, të mbyllur për Zotin e për vëllezërit.

Zot i rremë është egoizimi, që na shtyn t’i shikojmë të gjithë e gjithçka në shërbim të vetes, duke na bërë të pakëndshëm e të paaftë për vëllazëri.

Zot i rremë, paraja, që na krijon iluzionin se jemi të pasur, ndërsa vërtet i pasur është kush jep gjithçka, për të grumbulluar thesare në Mbretërinë e Qiejve.

Zot i rremë, zilia, që na bën të vuajmë kur e shikojmë mirë tjetrin, na bën sherrxhinj e të papajtueshëm. E sytë tanë, ta shikojnë të deformuar fytyrën e të afërmit tonë.

Duhet t’i flakim tutje këta idhuj e të themi me përvujtëri e sinqeritet të dalë nga zemra: “Mëkatova. Gabova. U gënjeva nga idhujt". Si ta kemi thënë këtë, mund t’i lartojmë menjëherë sytë e të shikojmë Fytyrën e mëshirshme të Zotit e t’i ndjejmë krahët tij, që na shtrëngojnë e gojën e tij, që na thotë:

“Të prita shumë! Por ndërro jetë! Flaki tutje idhujt e më ndiq në udhën e urdhërimit të dashurisë. Jetoje urdhërimin gjithë ditën e lume e me gjithë të afërmit, që do të të vë pranë, pa përjashtuar asnjë!”.

Të themi së bashku “Ashtu qoftë!”.

Zoja,  e Papërlyera, na jep sigurinë ngushëlluese: “Mëshira e Zotit shtrihet nga breznia në brezni!”. E kjo do të thotë se mëshira është gjithnjë e re, gjithnjë e freskët, gjithnjë aktuale, gjithnjë e pranishme.

 Ta  kapim këtë orë të bekuar e të përfitojmë nga Zoti, që kalon. T’ia tregojmë përvujtërisht plagët e hapura nga ligësitë tona e ta lëmë të na i shërojë.

Është Viti Shenjt i Mëshirës. Të përfitojmë prej tij!

Në Portën Shenjte të Bazilikës së Shën Pjetrit paraqiten 16 skena, që fotografojnë gjithë historinë e mëshirës së Zotit, i cili vjen vazhdimisht të na takojë. Të hyjmë së bashku mbrenda kornizës së tyre!

 

1 Rubrika mbështetet tek libri “Shtegtim shpirtëror përmes Portës Shenjte të Bazilikës së Shën Pjetrit”, shkruar nga kardinali Angelo Komastri, botuar në Vatikan, në prag të Jubileut.