Թ Կիրակի Զկնի Խաչի Ղուկաս 8 (49-57)

49 Երբ ինք դեռ կը խօսէր, ժողովարանի պետին տունէն մէկը եկաւ եւ ըսաւ. «Աղջիկդ մեռաւ, [ա՛լ] մի՛ անհանգստացներ վարդապետը»:

50 Բայց երբ Յիսուս լսեց [ասիկա`] ըսաւ անոր. «Մի՛ վախնար, միա՛յն հաւատա, ու պիտի ապրի»:

51 Երբ տունը մտաւ, ո՛չ մէկուն թոյլ տուաւ որ մտնէ, բայց միայն` Պետրոսի, Յակոբոսի ու Յովհաննէսի, եւ աղջիկին հօր ու մօր:

52 Բոլորն ալ կու լային եւ կը հեծեծէին անոր վրայ. բայց ինք ըսաւ. «Մի՛ լաք. ան մեռած չէ, հապա կը քնանայ»:

53 Անոնք ալ զինք ծաղրեցին, քանի գիտէին թէ մեռաւ:

54 Իսկ ինք բոլորն ալ դուրս հանելով` բռնեց անոր ձեռքէն, ու գոչեց` ըսելով. «Աղջի՛կ, [ոտքի՛] ելիր»:

55 Անոր հոգին վերադարձաւ, եւ ան անմի՛ջապէս կանգնեցաւ: [Յիսուս] հրամայեց` որ անոր ուտելիք տան:

56 Անոր ծնողները զմայլած [մնացին], եւ ինք պատուիրեց անոնց` որ պատահածը ո՛չ մէկուն ըսեն: