Papież na audiencji ogólnej o rodzinnym świętowaniu

Rodzinne świętowanie było tematem papieskiej katechezy wygłoszonej podczas audiencji ogólnej, która ze względu na okres letni odbyła się w Auli Pawła VI. Ojciec Święty zaznaczył, że tym tematem rozpoczyna mały cykl katechez o trzech wymiarach wyznaczających rytm życia rodzinnego. Są to: święto, praca i modlitwa.

Pierwszym wymiarem jest zatem święto. Franciszek wskazał, odnosząc się do opisu stworzenia z Księgi Rodzaju, że jest ono wynalazkiem Boga. Sam Bóg uczy nas, jak ważne jest poświęcić czas, by patrzeć i cieszyć się tym, co zostało dobrze wykonane w pracy. Pracy w tym wypadku nie należy rozumieć jedynie w sensie „zajęcia czy zawodu, ale w szerszym znaczeniu: wszelkiego działania, poprzez które my, mężczyźni i kobiety, możemy współpracować w stwórczym dziele Boga”.

„Święto nie jest leniwym siedzeniem w fotelu ani upojeniem głupią ucieczką od obowiązków. Nie! Święto to nade wszystko spojrzenie z miłością i wdzięcznością na dobrze wykonaną pracę. Świętujemy pracę! Także wy, młodzi małżonkowie, świętujecie pracę pięknego czasu narzeczeństwa. I to jest piękne! To czas, aby spojrzeć na dzieci czy wnuki, które dorastają, i pomyśleć: jakie to jest wspaniałe! To czas, aby spojrzeć na nasz dom, na przyjaciół, których gościmy, na otaczającą nas wspólnotę i pomyśleć: jakie to dobre! Bóg tak uczynił, kiedy stworzył świat. I nieustannie tak czyni, bo Bóg stwarza zawsze, także teraz!” – powiedział Papież.

Zdarza się jednak czasem, że okoliczności świętowania nie są koniecznie radosne. Ale nawet wtedy nie powinno się z niego rezygnować. „Może się zdarzyć, że jakieś święto przypadnie w okolicznościach trudnych czy bolesnych i obchodzi się je może «ze ściśniętym gardłem». A przecież nawet w tych przypadkach prosimy Boga o siłę, aby całkowicie nie ogołocić tego święta. Wy, mamusie i tatusiowie, dobrze o tym wiecie: ileż razy, ze względu na miłość do dzieci, jesteście w stanie przełknąć przykrości, aby one mogły dobrze przeżyć święto, zasmakowały dobrego sensu życia! Jest w tym tak wiele miłości!” – powiedział Franciszek.

Także w środowisku pracy, bez uszczerbku dla obowiązków, można wprowadzać pewną iskrę świętowania, zwłaszcza gdy są ku temu szczególne racje: urodziny, ślub, narodziny nowego dziecka, pożegnanie kogoś czy powitanie nowej osoby. Zdaniem Ojca Świętego takie chwile zażyłości w trybach machiny produkcyjnej dobrze człowiekowi służą. Prawdziwy czas świętowania powinien jednak być inny. „Prawdziwy czas świętowania wstrzymuje pracę zawodową i jest święty, ponieważ przypomina mężczyźnie i kobiecie, że zostali stworzeni na obraz Boga, który nie jest niewolnikiem pracy, ale Panem, a zatem także i my nie mamy nigdy być niewolnikami pracy, ale «panami». Istnieje przykazanie w tej dziedzinie, przykazanie, które dotyczy wszystkich bez wyjątku! Ale wiemy, że są miliony mężczyzn i kobiet, a nawet dzieci będących niewolnikami pracy! W naszych czasach istnieją niewolnicy! Są eksploatowani, niewolnicy pracy! A to jest wymierzone  przeciw Bogu i przeciw godności osoby! Obsesja zysku ekonomicznego i efektywności techniki zagraża ludzkiemu rytmowi życia, gdyż życie ma swój ludzki rytm. Czas odpoczynku, zwłaszcza niedzielnego, jest przeznaczony dla nas, abyśmy mogli się cieszyć tym, czego się nie wytwarza i nie konsumuje, nie kupuje i nie sprzedaje. Ale widzimy, że ideologia zysku i konsumpcji chce pożreć także święto. Jest ono czasami sprowadzane do «interesu», do sposobu na zarabianie pieniędzy i ich wydawanie.  Ale czy po to pracujemy? Żądza konsumowania, pociągająca za sobą marnotrawstwo. To straszny wirus, który między innymi sprawia, że po wszystkim jesteśmy bardziej zmęczeni niż przedtem” – powiedział Papież.

Wreszcie czas święta jest sakralny, ponieważ w sposób szczególny przebywa w nim Bóg. Niedzielna Eucharystia sprowadza na święto całą łaskę Jezusa Chrystusa, Jego obecność, Jego miłość, Jego ofiarę, Jego tworzenie z nas wspólnoty, Jego przebywanie z nami. I, jak zaznacza Franciszek, „w ten sposób wszystko otrzymuje swój pełny sens: praca, rodzina, radości i trudy każdego dnia, nawet cierpienie i śmierć; wszystko jest przemienione łaską Chrystusa”.

lg/ rv