Papa: në Kishë diskutohet për të krijuar unitet e jo “grupe”

Është Zoti i panjohur ai, që i vë në lëvizje ujërat e Kishës e sa herë që të krishterët, duke nisur nga Apostujt, janë ballafaquar me sinqeritet, me frymë dialogu, e jo duke sendërgjuar tradhti e “grupe” lidhur vargan me njëri-tjetrin, si alpinistët me litarë, kur duan të kapin majat, e kanë kuptuar gjithnjë cila ishte gjëja më e drejtë, që duhej bërë, falë frymëzimit të Shpirtit Shenjt. Për homelinë e sotme Françesku  e mori shtytjen nga Veprat e Apostujve. E u ndalua, në mënyrë të veçantë, tek situatat e ballafaqimit e të ndeshjeve, që nuk munguan as në bashkësinë e parë të krishterë.

Dialog ndërmjet vëllezërish, jo “grupe” armiqsh 

Fragmenti i ditës flet për përfundimin e Koncilit të Jeruzalemit, i cili vendosi, pas jo pak fraksionesh, disa rregulla të thjeshta, që duhet t’i zbatonin të sapokthyerit në rrugën e Ungjillit. Problemi, kujtoi Papa, është se para kësaj ngjarjeje, qe ndezur  një luftë e brendshme ndërmjet atyre, që i quajti “të mbyllur”, grup të krishterësh “tepër të lidhur me ligjin”, të cilët donin t’u impononin të krishterëve të rinj kushtet e hebraizmit – e, nga ana tjetër, Palit të Tarsit, Apostullit të paganëve, vendosmërisht në kundërshtim me këtë detyrim:

“E si e zgjidhin këtë problem? Mblidhen e secili jep gjykimin e vet, opinionin e vet. Diskutojnë, por si vëllezër e jo si armiq. Nuk bëjnë grupe, nuk lidhen me njërin-tjetrin, jashtë, me synim që të fitojnë, nuk shkojnë tek pushtetet civile, për të fituar; nuk mbysin, për të fituar. Kërkojnë udhën e lutjes e të dialogut. Ata, që ishin në pozita të kundërta, dialogojnë e  vendosin së bashku. Kjo është vepra e Shpirtit Shenjt”.

Shpirti Shenjt shtyn drejt harmonisë

Vendimi përfundimtar, nënvizoi Papa Françesku, merret në harmoni të plotë. E pikërisht mbi këtë bazë shkruhet, pastaj, në përfundim të Koncilit, letra që do t’u drejtohet “vëllezërve” të ardhur nga “paganët”. Çka komunikohet në të, është fryt i mendimit të përbashkët, larg manovrave  e polemikave, të përdorura nga ata, që duan të mbjellin farën e sherrit.

“Një Kishë, në të cilën nuk ka kurrë probleme të tilla, më bën të mendoj se  në të Shpirti Shenjt nuk është edhe aq i pranishëm. E në një Kishë, ku ka gjithnjë grindje e grupazhe e vëllezërit e tradhtojnë njëri-tjetrin, natyrisht nuk mund të jetë i pranishëm Shpirti Shenjt! Shpirti Shenjt është ai, që sjell risi, që i vë në lëvizje situatat,  për të ecur përpara. Shpirti i Zotit krijon hapësira të reja, krijon urtinë e premtuar nga Jezusi: “Ai do t’ju mësojë”. Vë në lëvizje, e në fund, krijon unitetin plot harmoni ndërmjte të gjithëve.

Besnikë ndaj “lëvizjeve” të Shpirtit

Për vërejtjen e fundit, Papa Françesku u bazua mbi fjalët,  përdorur nga Etërit konciliarë për të përfunduar letrën. Fjalë, që flasin vetë për frymën e e harmonisë së krishterë. Nuk janë thjesht akt vullnetmirë, por fryt i Shpirtit Shenjt:

“Këtë na mëson sot ky lexim, që vjen nga Koncili I ekumenik: ‘Na u duk punë e mirë, Shpirtit Shenjt e ne’: kjo është formula, kur Shpirti Shenjt krijon mirëkuptimin e përgjithshëm. Tani ta vijojmë kremtimin eukaristik e t’i lypim Zotit Jezus të jetë i pranishëm ndërmjet nesh, t’ia dërgojë gjithnjë Shpirtin Shenjt secilit nga ne. T’ia dërgojë Kishës, që Kisha t’i qëndrojë përherë besnike lëvizjeve, që bën Shpirti Shenjt”.