Me 31 janar Kisha kujton Shën Gjon Boskun, themelues i Salezianëve
Me 31 janar Kisha kujton Shën Gjon Boskun, themelues i Salezianëve, atë dhe mësues
i të rinjve. Gjon Bosku është shenjt i madh i kohëve moderne, pajtori qiellor i
studentëve e i botuesve, meshtar torinez, i lindur në vitin 1841. Shenjti kujtohet
si krijues i Oratorëve, vend takimi e dëfrimi për të rinjtë, edukimit të të cilëve
Shenjti ia kushtoi gjithë jetën, dhe si themelues i vëllezërve Salezianë dhe i motrave
Saleziane. Don Bosku vdiq më 31 janar 1888 dhe u kanonizua nga Papa Piu XI në vitin
1934. Festa e tij u kremtua kudo kryejnë misionin familjet saleziane, por kremtimet
kryesore u mbajtën në Torino.
Kujtojmë se familja rregulltare Saleziane është
e pranishme ndër shqiptarë. Në Shqipëri që në vitet ’30 e pas ndërprerjes gjatë
periudhës komuniste, në vitin 1992 rregulltarët u rikthyen menjëherë, për të ngritur
oratorët e tyre në Tiranë e në Shkodër, në sa prej vitesh vijojnë misionin edhe në
Prishtinë të Kosovës e në Podgoricë të Malit të Zi.
Të guximshëm në shpalljen
e Ungjillit dhe të durueshëm me të rinjtë. Veçoritë e rregulltarëve Salezianë, që
vuri në dukje Papa Benedikti XVI në audiencë me ta me datën 31 mars 2008 në Vatikan.
Papa Benedikti XVI me 31 mars 2008 gjatë audiencës në Vatikan me anëtarët e Kapitullit
të përgjithshëm të Salezianëve, tha: Të jeni të guximshëm në shpalljen e Ungjillit
dhe të keni durim në punën me të rinjtë. Këto janë veçoritë e shërbimit të salezianëve,
që vuri në dukje Ati i Shenjtë për ndjekësit e shën Gjon Boskut. Të rinjtë e shohin
botën që ndryshon me shpejtësi, duke shtruar para të rriturve probleme etike, kulturore,
ambientale të rëndësishme, që tregojnë se ata vetë kanë vlera të shëndosha. Salezianët
duhet të jenë në gjendje t’i kuptojnë aspiratat e tyre e të gjejnë përgjigje, që i
kanë rrënjët në mesazhin e Jezusit e në thirrjen e veçantë të Shoqërisë së don Boskut:
“Don Bosku deshi që vazhdimësia e karizmës së tij në Kishë të sigurohej nga jeta
e shuguruar. Edhe sot lëvizja rregulltare saleziane mund të rritet në besnikërinë
ndaj thirrjes së saj vetëm nëse në qendër të bashkësisë vazhdon të mbetet një bërthamë
e fortë jetësore personash të shuguruar. Prandaj, për të forcuar identitetin e krejt
Kongregatës, impenjimi juaj i parë duhet të jetë forcimi i thirrjes së çdo saleziani
për të jetuar plotësisht besnikërinë e thirrjes së tij për jetën e shuguruar”. Është
e nevojshme, sipas Papës Ratcinger, që të gjithë rregulltarët të marrin një formim
të nivelit të lartë, para se të merren më pas me edukimin e brezit të ri. Për t’i
bërë ballë shekullarizimit të kulturës, që nuk kursen as personat e shuguruar, theksoi
Benedikti XVI, duhet një pjesëmarrje e përhershme në Eukaristinë e përditshme e komunitare,
në lectio divina, në jetën e thjeshtë, të varfër e të rregullt të bashkësisë: “Prej
këtej lind vërtetësia shpirtërore e përkushtimit apostolik dhe e bashkësisë kishtare.
Besnikëria ndaj Ungjillit, i jetuar fjalë për fjalë, dhe ndaj Rregullës suaj, në veçanti
jeta rigoroze dhe varfëria ungjillore, e praktikuar në mënyrë koherente, dashuria
besnike ndaj Kishës dhe dhurimi bujar i vetvetes për të rinjtë, sidomos për më nevojtarët,
do të jenë garancia e lulëzimit të Kongregatës suaj”. Ky model apostolik i
salezianëve mund t’i përgjigjet asaj “emergjence të madhe edukative”, që Benedikti
XVI vuri dukje edhe në Letrën dërguar Dioqezës së Romës mbi këtë temë. “Të edukosh
nuk është e thjeshtë – përsëriti Ati i Shenjtë Ratcinger – e sot duket se bëhet gjithnjë
e më e vështirë: prandaj jo pak prindër e mësues ndjejnë tundimin për të hequr dorë
nga detyra e tyre, e nuk arrijnë as ta kuptojnë se cili është në të vërtetë, misioni
që u është besuar atyre”. Fatkeqësisht, shpjegoi Papa, arsyeja qëndron në mungesën
e shpresës: “Pikërisht prej këndej lind ndoshta vështirësia më e madhe për të kryer
një vepër të vërtetë edukative: në bazë të krizës së edukimit qëndron në fakt kriza
e besimit ndaj jetës, që në fund të fundit, nuk është tjetër veçse mosbesim në atë
Zot që na ka thirrur në jetë. Në edukimin e të rinjve, është jashtëzakonisht e rëndësishme
që familja të jetë subjekt aktiv. Ajo është shpesh në vështirësi në përballimin e
sfidave të edukimit; shpesh nuk është në gjendje të japë mbështetjen e saj specifike,
ose mungon krejtësisht. Impenjimi në favor të të rinjve, karakteristikë për thirrjen
e Don Boskut, duhet të përkthehet në impenjimin e njëjtë për përfshirjen dhe formimin
e familjeve”