‘Hirëplote’ emri më i bukur i Marisë, Nënës së Zotit
‘Hirëplote’ emri më i bukur i Marisë, Nënës së Zotit Më 1 janar, ditën
e parë të Vitit të Ri, përkujtohet Maria e Shejtnueshme, Mbretëresha e Paqes.
Virgjëra Mari është nëna e çdo njeriu që lind në Hyjin dhe Nëna e Kishës. Bashkë me
Kishën Lindore e nderojmë si “Përherë Virgjër, shpallur solemnisht Nënë e shejtnueshme
e Hyjit nga Koncili i Efesit, me qëllim që Krishti të njihej, në kuptimin e vërtetë
e të mirëfilltë, si Bir i Hyjit e Bir i Njeriut”. Kisha katolike kremton më 1 janar
solemnitetin e Zojës së Bekuar, Nënës së Zotit. Titulli ‘Nëna e Zotit’ së bashku
me titullin ‘Virgjëra Shenjte’, është më i lashti dhe themeli i gjithë titujve
të tjerë, me të cilët besimtarët e nderojnë në Lindje e në Perëndim. Mishërimi i Fjalës
Hyjnore dhe amësia hyjnore e Marisë janë mistere të mëdha, të vështira për t’u kapur
nga mendja njerëzore. Maria – shkruan Shën Luka – i mbante mend me kujdes të gjitha
këto ngjarje dhe i shoshiste në zemër të vet”. (Lk.2,19) Folja greke ‘sumbállousa’,
që përdoret në këtë rast do të thotë ‘t’i mbledhësh së bashku’ e të shtyn të mendosh
për një mister të madh që duhet zbuluar pak nga pak. Në shkollën e Marisë mund të
mësojmë me zemër, atë që sytë e mendja nuk mund ta perceptojnë, as mund ta nxënë.
Bëhet fjalë për një dhuratë tepër të madhe, e cila mund të pranohet vetëm përmes fesë,
ndonëse nuk mund të kuptohet plotësisht. E pikërisht në këtë shtegtim feje. Maria
na ndihmon, na mbështet, na prin. Të ecin pikërisht në rrugën e dashurisë së zemrës,
që është dija e atyre, të cilët nuk u lodhën kurrë s’e kërkuari fytyrën e Zotit. Mund
të jemi të sigurt: në se nuk lodhemi s’e kërkuari fytyrën e Tij Hyjnore, në se nuk
i nënshtrohemi tundimit të humbjes së besimit e të dyshimit, në se përmes vështirësive
të panumërta, mbetemi gjithnjë të lidhur ngushtë me Të, do të provojmë patjetër pushtetin
e dashurisë së Tij e të përdëllimit të Tij, Foshnja e njomë e Betlehemit që Virgjëra
Mari ia dëfton sot botës, na bën veprimtarë të dashurisë e të paqes, dëshmitarë të
Tij, Princit të Paqes! E siç na mëson doktrina e krishterë, Virgjëra Mari jo vetëm
që nuk bëri asnjë mëkat, por u ruajt edhe nga mëkati i rrjedhshëm, trashëgimi e përbashkët
e gjithë gjinisë njerëzore”, pikërisht sepse Zoti i kishte caktuar misionin të ishte
Nëna e Shëlbuesit. Këtë e përmban e vërteta e fesë që flet për të Papërlyerën, duke
pohuar se fjala ‘Hirplote’- në origjinalin grek kecharitoméne – është emri më i bukur
i Marisë, emër që ia ngjiti vetë Zoti. E kjo tregon se Maria është gjithnjë e përgjithmonë
e dashura e zgjedhur për të pranuar dhuratën më të çmuar, Jezusin, “dashurinë e mishëruar
të Hyjit. Mund të na lindë pyetja: pse ndërmjet të gjitha grave, Hyji zgjodhi
pikërisht Marinë e Nazaretit si Nënë për Birin e tij të vetëm? Përgjigja e kësaj pyetjeje
fshihet në misterin e pamatshëm të vullnetit hyjnor, por edhe Ungjilli vë në dukje
një arsye të kësaj zgjedhjeje: përvujtërinë e Marisë. Në ‘Komedinë Hyjnore’ të
Dante Aligerit, pikërisht në Këngën e fundit të Parajsës, shkruhet: “Virgjër e Nënë,
ti bija e tënd Biri, / ti e përvujtë e e lartë përmbi krijesat të tëra/…E vetë Virgjëra,
në ‘Magnificat’, thotë: “Shpirti im madhëron Zotin… sepse shikoi me pëlqim mbi shërbëtoren
e vet të përvujtë”. E Zotin e tërhoqi pikërisht përvujtëria e Marisë, që gjeti hir
para syve të tij. U bë kështu Nëna e Hyjit, figurë e model i Kishës, e zgjedhur ndër
popuj për të marrë bekimin e Zotit e për ta përhapur mbi gjithë familjen njerëzore. Maria
e pranoi Jezusin me fe e ia dhuroi botës me dashuri: Kjo është edhe thirrja jonë
e misioni ynë, thirrja e misioni i Kishës: ta pranojmë Krishtin në jetën tonë e t’ia
japim botës, që bota të shëlbohet përmes Tij. Besimtarët duhet ta shikojnë festën
e Marisë, Nënës së Zotit si një fanar që ndriçon rrugët e panjohura të Vitit të Ri,
si shenjë të ndritur e të sigurt shprese e ngushëllimi për popullin e Zotit në shtegtim.