Krishtlindje në Botë: Irak, Siri, Kubë, Filipine, Indi...

Krishtlindje vuajtjesh, por edhe shpresash në Irak
Krishtlindje vuajtjesh, por edhe shpresash, në bashkësitë e krishtera akoma të pranishme në Irak, tokë e tronditur thellë nga furia e xhihadistëve të të vetëquajturit Shtet Islamik. Familjet, që kanë mbetur në këto troje, dyshojnë shumë në të sotmen e besojnë pak në ardhmërinë e këtij vendi. Por Krishtlindja u kujton edhe më të mjerëve mbi dhe se Hyji nuk e braktis kurrë njeriun, posaçërisht atë, që ka të drejtë e edhe nevojë për krahun e tij të shpërvjelur. E dëshmon këtë, në mikrofonin tonë, imzot Giorgio Lingua, nunc apostolik në Irak e Jordani:

Përgjigje: - Gjëja e parë, që më vjen në mendje, kur mendoj për Krishtlindjen në Irak, sivjet, është fraza e Ungjillit: “Për ta nuk pati vend në bujtinë”. Në bujtina sivjet nuk ka vend për shumë familje irakiane, nuk ka vend as në shtëpitë e mbushura plot, nuk ka, në strukturat e të shpërngulurve, nuk ka në asnjë fshat, ndër troje që, deri pak çaste më parë u përkisnin të pastrehëve të sotëm. Irakianët sot jetojnë si Familja e Nazaretit, së cilës hanxhinjtë ia patën përplasur portat në fytyrë.
Por jetojnë edhe si barinjtë, që ngarendin kah Betlehemi, për të dhuruar vetveten. E, në këtë vend, shikoj edhe Mbretërit dijetarë, me kem, ar e mirrë, shikoj gjithë këtë solidaritet ndërkombëtar për Krishtin fëmijë, që po vuan, që është i ligshtë, por jo i harruar nga të gjithë...

Pyetje: - Urimi juaj për të krishterët irakianë?

Përgjigje: - Zgjodhëm sivjet një kartolinë simbolike për urimet e Krishtlindjes, që bëjmë si nunciaturë, me figurën e një fëmije refugjat irakian, duke fjetur në rrugë të madhe, me kokë të mbështetur mbi gurë. E vumë mbi një dorë, që simbolizon Zotin e mbi një tjetër, që është e Zojës, si të ishte duke ëndërruar: ai ndoshta nuk e di, po Zoja e mbron këtë fëmijë, në të cilin shikon Birin e vet, sot! Më duket se Krishtlindja është festa, që na kujton se Zoti nuk të braktis kurrë.

Pyetje: - Është mesazh, që duhet të hyjë në zemrat e të krishterëve irakianë...

Përgjigje: - Po, këta njerëz kanë fe të patundur; e dinë se Zoti është me ta, pavarësisht nga të gjitha mundimet e sotme.

Siri: Krishtlindje në luftë
Është e katërta herë që sirianët e kremtojnë Krishtlindjen në luftë. Në shumë zona të krishterët nuk mundën as të flasin publikisht për Festën e Lindjes së Jezusit. E megjithatë, edhe në këto kushte, besimtarët u pushtuan nga gëzimi i ardhjes së Krishtit ndërmjet tyre. Na e kujton nunci apostolik në Damask, imzot Mario Zenari:

Përgjigje – Krishtlindja u kremtua me të njëjtin gëzim, ndonëse në disa zona, me kufizime të veçanta: kam parasysh famullitë e zonave nën kontrollin e fundamentalistëve, ku besimtarët nuk mundën të kremtojnë haptas. Në këto famulli nuk tingëlluan këmbanat në festë, nuk u zbukuruan sheshe e shtëpi me stolitë, që vezullojnë në mbarë botën e krishterë. Pastaj këtu Krishtlindja ishte edhe festa e vendeve bosh. Shumë vende rreth sofrave qenë bosh, ngaqë një mori njerëzish kanë ikur larg, duke mos mundur ta vijojnë më jetën në një vend, ku ka shumë pasiguri e pak punë. E edhe Mesha nuk u kremtua në mesnatë, por pasdite, për të shmangur rreziqet e mundshme. U kremtua në Damask, në katedralen katolike e në atë ortodokse. Natyrisht, edhe në famullitë e ndryshme e me një gëzim të thellë, që buron nga Foshnja e grazhdit. Shpresojmë mot më mirë! Sepse mesazhi i Jezusit, që lind në një situatë varfërie e lufte, është edhe më i fortë.

Krishtlindje e veçantë në Kubë
Krishtlindje e veçantë në Kubë, pas marrëveshjes me SHBA-të
Presidentët Kastro e Obama na bënë një dhuratë të bukur. Kjo ishte Krishtlindje e veçantë për Kubën. Janë fjalët e kryeipeshkvit të Santiagos, imzot Dionisio Garcia Ibanez, botuar në gazetën italiane “L’Avvenire’. Flasin për ndryshimet e atmosferës në gjirin e bashkësisë së madhe katolike, pas njoftimit amerikan për të rifilluar marrëdhëniet pas më se 50 vjetësh. Kjo marrëveshje shëron një plagë, që helmatisi lidhjet ndërmjet Veriut të Amerikës dhe Vendeve të Amerikës Latine, ndërmjet vetë vendeve të Amerikës Latine e në gjirin e tyre. Marrëveshje shprese, dialog që mund t’i forcojë demokracitë, duke i dhënë fund kundërvënies. Si mund ta quajmë sivjet festën e madhe në Kubë, përveçse Krishtlindje shpresash?

Filipine: Krishtlindje shprese, në pritje të Papës
“Mëshirë e dhimbsuri”. Kjo është motoja e shtegtimit të Papës Françesku në Filipine, nga 15 deri më 19 janarin e ardhshëm. Në optikën e vizitës së Papës, vendi aziatik, me shumicë katolike, e kremton Krishtlindjen me shpresa të mëdha, pas viteve të vuajtjeve të rënda, shkaktuar nga tufani Haiyan, ose Jolanda, si quhet në ujdhesë, që në nëntor 2013 shkaktoi më se 6 mijë të vdekur e mijëra të humbur, e edhe nga sulmet e indipendentistëve, posaçërisht në ishullin jugor Mindanao.

Indi: Dita e qeverisjes së mirë
Në Indi 25 dhjetori, i kremtuar në nivel kombëtar, u quajt “Dita e qeverisjes së mirë”. E shpalli vetë qeveria, si çast në të cilin institucione, qytetarë, shoqata e besimtarë të të gjitha feve, mund të reflektojnë e të bëjnë vërejtjet e tyre mbi “qeverisjen e mirë”, sipas parimeve të transparencës, ndershmërisë, pasurisë së përbashkët, interesit publik, dinjitetit e të drejtave për të gjithë.
Miratimi i të krishterëve
Të krishetrët e miratuan këtë vendim të qeverisë qendrore për ta kremtuar Ditën e qeverisjes së mirë, pikërisht në ditën e Krishtlindjes. Zgjedhja e Krishtlindjes si Ditë e qeverisjes së mirë u bë për nderim të Krishtit, që erdhi të terë çdo lot e të krijojë një botë, në të cilën qingji e luani rrinë pranë e pranë e fëmija luan me gjarpërinj, pa frikë nga helmi.