Մի շնար

(Շարունակութիւն)
Ս. Աւետարանին մէջ Յիսուս Քրիստոս մեր Տէրը կը սորվեցնէ՝թէ, սրտէն կ՛ելլեն չար խորհուրդները, սպանութիւնր, շնութիւնր, որոնք մարդը կը պղծեն (Մատթ– 15, 19) : Իսկ Ս. Պօղոս, բազմաթիւ անգամներ, մեծ խստութեամբ կր հարուածէ այս մեղքը. «Աստուծոյ կամքն է որ սուրբ ըլլաք եւ հեռու մնաք անբարութենէ» (Ա. Թես– Դ, 3). «Հեռու մնացէ՛ք անբարոյութենէ» (Ա. Կոր. Զ, 18). «Հեռու կեցէ՛ք ամբարոյ մարդոցմէ» (Ա. Կոր. ե, 9). «Թող ձեր մօտ չլսուի նոյնիսկ այդ մեղքին անունր, եւ ոչ ալ ոեւէ աեսակ անբարոյութիւն կամ ագահութիւն» (Եփ. ե, 3). «Ո՛չ անբարոները, ո՛չ շնացողները, ոչ իգացածները եւ ոչ ալ զզուելիները պիտի չժառանգեն Աստուծոյ Թագաւորութիւնը» (Ա.կոր. Զ, 9):
Գլխաւոր պատճառը` որուն համար շնութիւնը յատուկ կերպով կ՛արգիլուի այս պատուիրանէն, հետեւեալն է. շնութիւնը, միւս անբարոյական արարքներու պէս ամօթալի բան մը ըլլալէ զատ, անարդարութեան գործ մըն է, ո՛չ միայն ընկերոջ դէմ, այլ նաեւ մարդկային ընկերութեան դէմ : Նշելի է, որ անբարոյութեան միւս մեղքերը գործողը, շուտով պիտի իյնայ նաեւ շնութեան մեղքին մէջ :
Ուստի, շնութիւնը արգիլելով` Աստուած կ՛արգիլէ նաեւ միւս բոլոր տեսակ անբարոյութիւնները : Բայց, որովհետեւ այս Օրէնքը հոգեւոր է, բաղձանքով անբարոյութիւնն ալ արգիլուած է : Ասոր փաստը ունինք` մեր Տիրոջ Յիսուսի Քրիստոսի հետեւեալ խօսքերուն մէջ. «Լսեր էք որ ըսուած է. Մի՛ շնար : Իսկ ես կ՛ըսեմ ձեզի. « Ով որ կը նայի կին մարդուն` ցանկանալու դիտաւորութեամբ, արդէն շնացած է անոր հետ իր սրտին մէջ» (Մատթ, Ե, 27-28) :
Պէտք է ըսել նաեւ, որ ողջախոհութեան առաքինութիւնը յատուկ փայլ մը ունի անոնց մէջ` որոնք կ՛ապրին կուսութեան վսեմ եւ աստուածային առաքինութեան մէջ. սակայն, ան կրնայ գործադրուիլ նաեւ ամուրի մարդոց եւ նոյնիսկ ամուսնացած անձերու կողմէ, երբ ասոնք իրենք զիրենք հեռու պահեն արգիլուած անբարոյ արարքներէ :
Ս. Հայրերը կը մատնանշեն բազմաթիւ միջոցներ, որոնցմով կրնանք զսպել եւ կառավարել մեր կիրքերը : Այս դարմանուները երկու տեսակ են. ոմանք կը հային մտքին, իսկ միւսները` գործնական մարզին :
Մտքին հայող դարմանները գլխաւորաբար կը կայանան այն գիտակցութեան մէջ, զոր ունինք անմաքրութեան ամօթալի եւ կործանարար մոլութեան մասին : Երբ այս մեղքը լաւ ճանչնանք, զայն ատելը աւելի դիւրին կ՛ըլլայ : Այս մեղքը չափազանց վնասակար է, որովհետեւ զայն գործողները` կը մերժուին Աստուծոյ արքայութենէն: Այս է մեծագոյն չարիքը :
Բոլոր մեղքերն ալ այս չարիքը կը յառաջացնեն, բայց անմաքրութիւնը ունի այս յատկութիւնը` որ մարդուս մեղանչել կու տայ իր մարմինին դէմ : Այս կէտը յստակ կերպով կը բացատրէ սուրբ Պօղոս Կորնթացիներուն նամակին մէջ. « Փախէ՛ք անբարոյութենէ. բոլոր մեղքերը կը կատարենք մեզմէ դուրս, բայց ան որ անբարոյութիւն կ՛ընէ, իր մարմինին մէջ կը մեղանչէ» (Ա. Կոր. Զ, 18), այսինքն ինքնիրէն անարգանք կ՛ըսէ իր սեփական սրբութիւնը եղծանելով : Սուրբ Պօղոս` Թեսաղոնիկեցիներուն ալ այսպէս կը գրէ. «Աստուծոյ կամքը այս է, որ դուք սուրբ ըլլաք, եւ հեռու մնաք անբարոյութենէ. թո՛ղ ձեզմէ իւրաքանչիւրը գիտնայ պահել իր մարմինը` սրբութեան եւ պարկեշտութեան մէջ, առանց հետեւելու ցանկութւններու մղումին, ինչպէս կ՛ընեն հեթանոսները, որոնք զԱստուած չեն ճանչնար (Ա. Թես. դ, 3) : Նոյնպէս, այն անձը որ անբարոյ կնոջ մը հետ կը մեղանչէ, կ՛ապականէ ինքզինքը, որ անդամն է Յիսուսի Քրիստոսի Խորհրդական Մարմինին. « Չէ՞ք գիտեր, կ՛ըսէ առաքեալը, որ ձեր մարմինները անդամներն են Յիսուսի Քրիստոսի : Կարելի՞ է միթէ Յիսուսի Քրիստոսի անդամները վերածել մեղքի միջոցի մը : Աստուած չընէ : Չէ՞ք գիտեր որ գէշ կնոջ հետ մեղանչողը ամենամեծ ստրկութեան մէջ կ՛իյնայ» (Կոր. Զ, 15) : Ասկէ զատ, ըստ առաքեալին, Քրիստոնեան` « Սուրբ Հոգիին Տաճարն է», եւ երբ այս տաճարը կ՛ապականէ անբարոյութեամբ, Ս. Հոգին ալ անկէ կը վտարէ :