Papa kremton meshën për Zojën e Guadalupes e i lutet të vazhdojë t’i mbrojë popujt
e Amerikës Latine
Lutja drejtuar Pajtores së Amerikës Latine, Zojës së Guadalupes, u lartua sot nga
Bazilika e Shën Pjetrit në Vatikan, ku Papa Françesku kremtoi meshën për nder të saj,
në ditën e festës liturgjike, e cila përkujtohet jo vetëm në Bazilikën- Shenjtërore
të saj në Qytetin e Meksikos, por edhe në gjithë kontinentin amerikan, nga Alaska
në Tokën e Zjarrtë. Që nga ora 16.45, në Bazilikën e Vatikanit hynë të gjithë flamujt
e vendeve të Amerikës Latine, homazh për Pajtoren; më pas u tha “Rruzarja Guadalupjane”
dhe Lutja e Kohës së Ardhjes, shoqëruar nga këngët e traditës amerikanolatine. Mesha
u shoqërua me këngët e “Misa Criolla” e kompozitorit argjentinas Ariel Ramìrez. U
ekzekutua nga grupi muzikor argjentinas i dirigjuar nga i biri, Facundo Ramìrez, gjë
që i dha ngjyra akoma më gazmore meshës e festës. Papa Françesku, pasi kujtoi
devocionin e thellë të amerikanolatinëve për Zojën e tyre të Guadalupes, vuri në dukje
lidhjen e saj të pazgjidhshme me figurën e shën Huan Diegos, aztek i kthyer në katolicizëm,
vegjent, të cilit iu duk Zoja në vitin 1531. Sipas traditës, figurja e saj u stampos
në mantelin e Huan Diegos, i cili u mbyll për 17 vjet me radhë, derisa vdiq, në një
qelë pranë bazilikës së ndërtuar në vendin e mrekullisë, për t’iu kushtuar krejtësisht
Zotit. E kaloi jetën në lutje. Ati i Shenjtë përmendi diçka nga këto episode, duke
theksuar se qe pikërisht Zoja, “misionarja e madhe, e cila solli Ungjillin në Amerikë”: “Nëna
e Shenjtë e Zotit jo vetëm i vizitoi këta popuj, por deshi të rrinte me ta. La të
stampuar në mënyrë të mistershme figuren e saj të shenjtë në ‘tilma’-n e lajmëtarit
të saj, që ta kishim mirë parasysh, duke u bërë kështu simbol i aleancës së Marisë
me këta popuj, të cilëve u jep shpirt e ëmbëlsi. Përmes ndërhyrjes së saj, feja e
krishterë filloi të bëhej thesari më i pasur i shpirtit të popujve amerikanë, perla
e çmuar e të cilit është Jezu Krishti: një trashëgimi, që transmetohet e duket deri
sot në pagëzimin e shumë e shumë njerëzve, në fenë, në shpresën e në bamirësinë e
shumë të tjerëve, në vlerësimin e përshpirtërisë popullore e, edhe në atë ‘ethos’
të popujve, që dëshmohet në vetëdijen për dinjitetin e njeriut, në pasionin për drejtësinë,
në solidaritetin për më të varfërit e më të vuajturit, në shpresën, nganjëherë, kundër
çdo lloj shprese”. Homelia e Papës u kthye në lavd drejtuar Zotit për mrekullitë
që ka bërë në gjirin e popujve amerikanë. Duke iu referuar “Magnificat”-it, që pikërisht
shën Maria i këndon Zotit, për ta falenderuar që e zgjodhi të ishte Nëna e Shëlbuesit
të njerëzimit, Ati i Shenjtë komentoi: “Duke pështjelluar gjykimet e botës,
duke shkatërruar idhujt e pushtetit, të pasurisë, të suksesit me çdo kusht, duke denoncuar
mburrjen, kreninë dhe mesianizmat e shekullarizuara që largojnë nga Zoti, kënga mariane
rrëfen se Hyjit i pëlqen t’i përmbysë ideologjitë dhe hierarkitë e kësaj bote. Larton
të përvuajturit, ndihmon të varfërit dhe të vegjlit, mbush me të mira, bekime e shpresa
ata, që e lenë veten në duart e mëshirës së Tij nga brezi në brez, ndërsa i rrëzonnga
froni të pasurit, të pushtetshmit dhe dominatorët”. “Magnificat”-i, vazhdoi
Papa Françesku, na bën të hyjmë në botën e lumnive ungjillore, që do të predikonte
më vonë Jezu Krishti. E duke pasur në mendje pikërisht lumnitë, Ati i Shenjtë kërkoi
që e ardhmja e Amerikës Latine të planifikohet për të varfërit, për të vuajturit,
për të përvuajturit, për ata që kanë uri e etje për drejtësi, për të mëshirshmit,
për të pastërtit në shpirt, për ata, që punojnë për paqen, për të persekutuarit në
emër të Krishtit, “sepse e tyre do të jetë Mbretëria e Qiellit” (shih Mt 5,1-11): “E
bëjmë këtë kërkesë, sepse Amerika Latine është ‘kontinenti i shpresës’, sepse për
të shpresohen modele të reja zhvillimi, që bashkojnë traditën e krishterë me përparimin
civil, drejtësinë dhe barazinë me pajtimin, zhvillimin shkencor e teknologjik me urtinë
njerëzore. Vuajtjen fekonde me gëzimin shpresëdhënës. Është e mundur ta ruajmë këtë
shpresë vetëm me doza të mëdha të vërtete e dashurie…”. Për të gjitha këto,
me shpresë e besim në Zotin e në Birin e tij Jezu Krishtin, Papa Françesku iu lut
Zojës së Guadalupes të ndërhyjë për popujt e Amerikës Latine: “I përgjërohemi
të Shenjtnueshmes Virgjërës Mari, në vokacionin e saj guadalupjan – Nëna e Zotit,
Mbretëresha, Zoja ime, vajzukja ime, vogëlushja ime, siç e quante shën Huan Diego,
e me të gjitha emrat e dashur me të cilët Asaj i drejtohet përshpirtëria popullore
– që të vazhdojë t’i shoqërojë, t’i ndihmojë e t’i mbrojë popujt tanë”.