Papa në avion: Kurani është libër i paqes, krerët myslimanë të dënojnë terrorizmin
Gjatë udhëtimit për në Romë, në kthim nga Turqia, Papa Françesku pati një bisedë me
gazetarët, që e shoqëronin në avion. U prekën shumë argumente, por ajo që sot mbush
faqet e para të gazetave është përgjigjja e Atit të Shenjtë për pyetjen e parë mbi
islamofobinë e kristianofobinë. “Kurani është libër i paqes”, nënvizoi Papa. Nuk mund
të vihet shenja e barazisë ndërmjet islamit dhe terrorizmit, por është e nevojshme
që krerët myslimanë t’i dënojnë atentatet e sulmet terroriste: “Do të ishte
bukur sikur të gjithë krerët islamikë – kushdo qofshin, krerë politikë, fetarë, ose
akademikë – të flisnin qartë e ta dënonin terrorizmin, sepse kjo do ta ndihmonte shumicën
e popullit mysliman të thotë ‘Jo!’, por me të vërtetë… nga goja e krerëve të vet”. E
pastaj, mendimi i Papës Françesku shkoi tek martirët e krishterë, të persekutuarit,
që po largohen me forcë nga Lindja e Mesme. E pikërisht nga ky martirizim, që prek
gjithë të krishterët e jo vetëm katolikët, lind ekumenizmi i gjakut, nënvizoi: “Martirët
tanë po ngrenë zërin sa munden: ‘Jemi një! Jemi të bashkuar që tani, në shpirt e në
gjak”. Ati i Shenjtë përsëriti dëshirën e tij për të shkuar në Irak, megjithëse
në këtë çast, nuk është e mundur: “Nëse unë do të shkoja në këtë çast, do të
krijoja një problem mjaft serioz për autoritetet, problem sigurie… Por do të më pëlqente
shumë e dua të shkoj”. Papa Françesku theksoi sërish idenë e shprehur edhe
herë të tjera, se njerëzimi po përjeton një lloj Lufte III Botërore, por vende-vende,
një konflikt këtu e një atje. Shkaku i saj nuk janë vetëm armiqësitë, por edhe ekonomia,
e cila ka vendosur në qendër të jetës së kësaj bote “Zotin para” e jo njeriun. Një
nga shembujt e qartë është trafiku i armëve: “Më vjen ndërmend viti i kaluar,
në shtator, kur thoshin se Siria ka armë kimike. Unë besoj se Siria nuk ishte në gjendje
të prodhonte armë kimike. Kush ia shiti? Ndoshta, ndokush prej atyre, që e akuzuan
më pas se i kishte? Nuk e di. Por në këtë çështjen e armëve ka shumë mister”. Përsa
u përket armëve bërthamore, Papa vuri në dukje se njerëzimi akoma nuk ka mësuar nga
pësimi. Më pas, Ati i Shenjtë iu përgjigj pyetjeve nga më të ndryshme. Për 100-vjetorin
e genocidit armen, që do të përkujtohet vitin që vjen, kujtoi letrën e shkruar nga
kryeministri turk Erdogan mbi këtë argument, e cila, sipas Papës, pavarësisht se u
kritikua nga ndokush si “tepër e dobët”, u shtriu dorën armenëve e kjo është gjithnjë
pozitive. Duhet të lutemi për pajtimin e popujve, tha Ati i Shenjtë, duke uruar hapjen
e kufirit turko-armen. Dialogu me ortodoksët ishte një nga argumentet e tjera
të bisedës me gazetarët. Nëse presim që teologët të merren vesh ndërmjet tyre, citoi
Papa batutën e Palit VI, dita e bashkimit nuk do të vijë kurrë; do të duhej të mbylleshin
të gjithë teologët në një ishull. Por, fryma e ekumenizmit ushqehet me lutjen, punën
e bamirësinë e përbashkët, nënvizoi Françesku, duke përsëritur dëshirën e tij për
t’u takuar me Patriarkun e Moskës, Kirill. “I kam thënë – qeshi Papa – se unë vij
ku të duash. Ti veç më thirr e unë vij. E ai dëshiron të njëjtën gjë”. Por në këtë
moment, kemi çështjen e Ukrainës e Patriarku ka probleme të tjera. Sa i përket ekumenizmit,
Papa përsëriti idenë e shën Gjon Palit II për të diskutuar mbi parinë e Ipeshkvit
të Romës në mënyrë që shërbimi i tij të pranohet nga të gjithë: “Për formën
e parisë, duhet të kthehemi pak në shekullin e parë për të gjetur frymëzimin. Nuk
them se Kisha ka gabuar: jo, jo. Ka ecur në udhën e saj të historisë. Por tani, rruga
historike e Kishës është ajo, që pati kërkuar shën Gjon Pali II: ‘Më ndihmoni të gjej
një pikë marrëveshjeje në dritën e mijëvjeçarit të parë’”. Kisha nuk duhet
të shohë vetëm vetveten, sepse kur ndodh kjo, tha Papa, kur Kisha sheh vetveten e
jo Krishtin, kur mendon se ajo është drita e jo thjesht bartëse e Dritës, krijon ndarje.
Kisha shndërrohet kështu në një ojq(organizatë jo qeveritare) teologjike. Hapi i parë
që uroi Papa në udhën e dukshme të ekumenizmit është festimi i Pashkëve në të njëjtën
ditë. Më pas, Ati i Shenjtë foli për vizitën në Xhaminë Blu. Ndjeva nevojën
të lutem sidomos për paqen, tha. E për dialogun ndërfetar shpjegoi se ka ardhur koha
të bëhet një hap cilësor përpara, që ai të mos mbetet në nivelin teologjik, ndërmjet
krerëve, por të jetë dialog i përvojës së përditshme të besimtarëve. Së fundi,
një pyetje mbi diskutimet e Sinodit për Familjen përsa i përket temës së homoseksualitetit.
Papa Françesku nënvizoi se ato janë pjesë e një rruge e nuk mund të konsiderohen përfundimtare.