1 Այդ ատեն ներկայ եղողներէն ոմանք պատմեցին անոր այն Գալիլեացիներուն մասին, որոնց արիւնը
Պիղատոս խառնեց իրենց զոհերուն հետ: 2 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Կը կարծէ՞ք թէ այդ
Գալիլեացիները աւելի մեղաւոր էին բոլոր Գալիլեացիներէն, քանի որ այսպիսի չարչարանքներ
կրեցին: 3 Կ'ըսեմ ձեզի` ո՛չ: Հապա եթէ չապաշխարէք, բոլորդ ալ նոյնպէս պիտի կորսուիք: 4
Կամ թէ այն տասնութ հոգիները, որոնց վրայ Սելովամի աշտարակը ինկաւ եւ սպաննեց զանոնք,
կը կարծէ՞ք թէ անոնք Երուսաղէմ բնակող բոլոր մարդոցմէ աւելի *յանցաւոր էին: 5 Կ'ըսեմ
ձեզի` ո՛չ: Հապա եթէ չապաշխարէք, բոլորդ ալ նմանապէս պիտի կորսուիք»: 6 Սա՛ առակն
ալ ըսաւ. «Մէկը իր այգիին մէջ ունէր տնկուած թզենի մը. եկաւ պտուղ փնտռելու անոր վրայ,
բայց չգտաւ: 7 Ուստի ըսաւ այգեպանին. “Ահա՛ երեք տարի է, որ կու գամ` պտուղ կը փնտռեմ
այդ թզենիին վրայ, ու չեմ գտներ. [ա՛լ] կտրէ՛ զայն, ինչո՞ւ խափանէ գետինը”: 8 Ան ալ
պատասխանեց անոր. “Տէ՛ր, ա՛յս տարի ալ ձգէ զայն, մինչեւ որ բրեմ անոր շուրջը ու թրիք
դնեմ: 9 Եթէ պտուղ տայ` [լա՛ւ]. այլապէս` յետագայի՛ն կտրէ զայն”»: