Ամէն քրիստոնեայ ազգի համար իր Եկեղեցիին պատմութիւնը թանկագին է: Նոյնն է պարագան նաեւ
հայ ազգին, սակայն Հայ Եկեղեցիին պատմութիւնը այն սակաւաթիւներէն է, որոնց էջերը լի
են իրարու հակադրուող տխուր թէ ուրախ դէպքերով, մութ կամ պայծառ դրուագներով: Առաւել,
սակաւաթիւ են այն ազգերը որոնց Եկեղեցիին պատմութիւնը այնքան հպարտառիթ անցքեր կը բովանդակէ
որքան Հայոց Եկեղեցին, հպարտառիթ` ո՛չ միայն իր կարկառուն դէմքերով ու անձնաւորութիւններով,
այլ մանաւանդ իր հաւատացեալներուն ցուցաբերած հերոսական դիմադրութեամբ, ի սէր եւ ի պաշտպանութիւն
իրենց քրիստոեայ կրօնին: Սակայն չի բաւեր միայն հպարտանալ Հայ Եկեղեցիով, այլ նախ
եւ առաջ` պէտք է զայն լաւ ճանչնալ, ճիշտ գնահատել, դաս քաղել եղած սխալներէն, կառչիլ
անոր սրբութիւն-ներուն եւ ապրիլ զայն մեր առօրեային մէջ:
Ի՞նչ է կրօնը
Հայ
Եկեղեցին, ինչպէս ամէն Եկեղեցի, հիմնուած է կրօնի վրայ, ինչպէս շէնք մը իր հիմերուն վրայ:
Հետեւաբար, Հայ Եկեղեցւոյ պատմութիւնը ներկայացնելէ առաջ անհրաժեշտ է նախ խօսիլ կրօնի
մասին` թէ ի՞նչ է կրօնը, ուսկի՞ց յառաջ եկած է, եւ ի՞նչ նպատակ կը հետապնդէ: Կրօնը
Գերագոյն Էակի մը հանդէպ հաւատքն է, որ ինքզինք արտայայտած է պաշտա-մունքով: Կրօնի գոյութեան
հնագոյն արտայայտութիւնները դրօշմուած են նախապատ-մական շրջանի քարայրի, փայտի, երկաթի
կամ պղինձի վրայ գծագրուած պատկերնե-րուն կամ յիշատակութիւններուն մէջ, որոնք կը նկատուին
կրօնական պաշտամունքի ամենահին արտայայտութիւնները: Այս բոլորը կը վկայեն անդի աշխարհի
եւ հոգիի անմահութեան հանդէպ հաւատքի մը գոյութեան մասին: Գիտէ՞ք ով կրօն չունի,
միայն անասունները: Ի՞նչու, որովհետեւ խե'լք չունին որ տրամաբանեն աշխարհի ծագումին մասին:
Տեսա՞ծ էք կապիկներ որոնք եկեղեցի մտնեն ու մոմ վառեն: Սակայն, մարդը գերազանցապէս իմացական
էակ ըլլալով, ուզած է տրա-մաբանական բացատրութիւններ գտնել կարգ մը երեւոյթներու: Ամէն
մարդ եւ ապա ամէն ժողովուրդ պահանջը զգացած է այս առեղծուածին բացատրութիւնը գտնել.
Թողու'նք բնութիւնը ու անոր գաղտնիքները, թողու'նք ծովերուն յատակը բնակող բազմատեսակ
միլիոնաւոր ձուկերը, եւ կեդրոնանաք միայն մարդ արարածին վրայ: Ո՞վ ես մարդ, ուսկի՞ց
կու գաս: Որու՞ գործն ես: Ինչու՞ ժայռերը, ծառերը ու կրեաները դարերով կ'ապրին ու դուն
կը մեռնիս: