Святы Айцец: грахі – прывелеяванае месца сустрэчы з Хрыстом
Прывелеяванае месца
для сустрэчы з Хрыстом – гэта нашы грахі, а калі хрысціянін не здольны адчуваць сябе
грэшнікам, збаўленым крывёй Хрыста – то ён хрысціянін “напалову”, хрысціянін “цёплы”,
адзначыў папа Францішак падчас ранішняй Эўхарыстыі ў Доме св. Марты 4 верасня 2014
г. Апосталы Пётр і Павел, на думку Пантыфіка, дапамагаюць зразумець, што хрысціянін
можа хваліцца толькі двума рэчамі: “уласнымі грахамі і Хрыстом укрыжаваным”. Менавіта
з усведамленнем гэтага, слова Божае напаўняецца сілай, здольнай перамяняць і даваць
жыццё, лічыць Папа. На яго думку, сіла Божага слова не ў прыгожых і разумных прамовах.
Пантыфік прывёў у прыклад св. Паўла, які “вучыўся ў найважнейшых прафесараў таго часу”,
але хваліўся толькі ўласнымі грахамі і Хрыстом укрыжаваным за яго. “Сіла Божага слова
– гэта сустрэча паміж маімі грахамі і крывёй Хрыста, якая мяне збаўляе. А калі няма
гэтай сустрэчы – няма сілы ў сэрцы. Калі забываем пра гэту сустрэчу, якая здарылася
ў жыцці, становімся людзьмі гэтага свету: хочам казаць пра Божыя справы выключна ў
чалавечых катэгорыях, што непатрэбна, бо не дае жыцця”, - сказаў Папа.
Падобнае
сведчанне, на думку Пантыфіка, дае і прыклад св. Пятра, які падчас цудоўнай лоўлі
рыбы, змог убачыць ўласную слабасць і кінуўся да ног Настаўніка са словамі: “Адыйдзі
ад мяне, Пане, бо я чалавек грэшны”. У гэтай сустрэчы паміж Хрыстом і нашымі грахамі
– збаўленне, перакананы Францішак.
“Калі хрысціянін не здольны адчуваць сябе
грэшнікам і збаўленым крывёй Хрыста ўкрыжаванага – гэта хрысціянін "напалову", “цёплый”
хрысціянін. І калі мы сустракаем занядбаныя касцёлы, занядбаныя парафіі, структуры,
то хутчэй за ўсё хрысціяне, якія да іх належаць ніколі не сустракалі Езуса Хрыста,
або забылі пра сустрэчу з Ім. Сіла хрысціянскага жыцця і сіла Божага слова менавіта
ў тым моманце, калі я, грэшнік, сустракаюся з Езусам Хрыстом і гэта сустрэча пераварочвае
маё жыццё, змяняе яго... І так атрымліваю сілу для абвяшчэння збаўлення іншым”, -
сказаў Папа.
Францішак заклікаў вернікаў да асэнсавання ўласнай грахоўнасці,
споведзі з канкрэтных, “а не тэарытычных” грахоў і ўсведамлення ролі Езуса ў збаўленні
і атрыманні новага жыцця.