Papa: vendi më i privilegjuar për takimin me Jezusin, janë mëkatet tona
Forca e jetës sonë të krishterë gjindet në takimin ndërmjet mëkateve tona e Krishtit,
që na shëlbon. Ku mungon ky takim, kishat janë në rënie e të krishterët, të ftohtë:
këtë theksoi sot Papa Françesku në homeli, gjatë Meshës, kremtuar në Shtëpinë e Shën
Martës.
Nga Pjetri
e Pali mësojmë se i krishteri mund të krenohet vetëm për dy gjëra: “Për mëkatet e
veta e për Krishtin e kryqëzuar”. Forca shndërruese e Fjalës së Zotit, shpjegoi Papa,
nis pikërisht nga kjo vetëdije. Kështu Pali, në Letrën e parë drejtuar Korintianëve,
e fton njeriun, që beson se është i urtë, të bëhet i marrë, për t’u bërë i urtë, sepse
dija e kësaj bote është marrëzi para syve të Zotit: “Pali na kujton se forca
e Fjalës së Zotit, ajo që shndërron zemrën, që shndërron botën, që jep shpresë, që
jep jetë, nuk duhet kërkuar në dijen njerëzore; nuk gjindet në fjalët e bukura, në
aftësinë për t’i shprehur bukur mendimet, sipas dijes njerëzore. Jo! Kjo është marrëzi,
na kujton ai. Forca e Fjalës së Zotit vjen nga një anë tjetër. E kjo forcë e Fjalës
së Hyjit kalon nëpër zemrën e predikatarit. E prandaj u thotë atyre, që e predikojnë
Fjalën e Hyjit: ‘Bëhuni të marrë’, domethënë, mos u bazoni mbi dijen tuaj, mbi dijen
e botës!”. Shën Pali Apostull nuk mburret për studimet e tij, për dijen e tij,
ndonëse ka studiuar me profesorët më në zë të kohës. I lejon vetes të krenohet vetëm
për dy gjëra: “Ai vetë na e thotë: ‘Unë krenohem vetëm për mëkatet e mia’. Të
shkandullon kjo shprehje! E më pas, në një fragment tjetër, shton: ‘Unë krenohem vetëm
në Krishtin, e në Krishtin e kryqëzuar’. Forca e Fjalës së Hyjit gjindet në këtë takim
ndërmjet mëkateve të mia e gjakut të Krishtit, që më shpëton. E kur mungon ky takim,
mungon forca e zemrës. Kur harrohet ky takim, që patëm në jetë, bëhemi njerëz të botës,
duam të flasim për sendet e Zotit me gjuhën njerëzore, e kjo nuk i shërben askujt,
nuk jep jetë”. Edhe Pjetri, në Ungjillin e peshkimit të mrekullueshëm, e takon
Krishtin duke parë mëkatin e vet: shikon forcën e Jezusit e vëren edhe vetveten. I
hidhet ndër këmbë, duke thënë: “Zot, largohu nga unë, sepse jam mëkatar!”. Në këtë
takim ndërmjet Krishtit e mëkateve të mia është shëlbimi: “Vendi i privilegjuar
për takimin me Jezusin janë pikërisht mëkatet tona. Nëse i krishteri nuk është i aftë
ta ndjejë veten mëkatar i shpëtuar nga Gjaku i Krishtit, Krishtit të kryqëzuar, është
i krishterë që ka mbetur në gjysëm të rrugës, i krishterë i ftohtë. E kur gjejmë kisha
në rënie, do të thotë se besimtarët e tyre nuk e kanë takuar kurrë Jezu Krishtin ose
e kanë harruar takimin, që mund të kenë pasur me Të, dikur. Forca e jetës së krishterë
dhe forca e Fjalës së Zotit është pikërisht në atë çast kur unë, mëkatari, takoj Jezu
Krishtin e ky takim e përmbys jetën time, e shndërron… E më jep forcë për t’ua kumtuar
shëlbimin edhe të tjerëve”.Papa Françesku i ftoi të krishterët t’i bëjnë vetes
disa pyetje: “Po unë, a jam i aftë t’i them Zotit: ‘Jam mëkatar!’, jo teorikisht,
por duke rrëfyer mëkatin konkret? E i aftë për të besuar se pikërisht Ai, me Gjakun
e vet, më shpëtoi nga mëkati e më dha një jetë të re? A kam besim të plotë në Krishtin?”.
Këto, pyetjet e Papës, që e përfundoi homelinë me një pyetje të re, duke dhënë edhe
përgjigjen: “Me se mund të krenohet i krishteri? Me dy gjëra: me mëkatet e veta e
me Krishtin e kryqëzuar”.