Եկէղեցւոյ Քրիստոնէական Վարդապետութիւնը Հեշտամահի մասին։
Նախապէս անդրադարձած էինք, թէ կեանքը մարդկային գոյութեան հիմնական բարիքն է եւ մեծագոյն
պարգեւը Աստուծոյ: Եթէ մէկ կողմէն կեանքը պարգեւ մըն է Աստուծոյ, միւս կողմէն, սակայն
անխուսափելի է մահը:
Անհրաժեշտ է ուրեմն, որ առանց որեւէ կերպով նախատեսելու
մահուան ժամը, մենք գիտնանք ընդունիլ զայն մեր պատասխանատուութեան լիուլի գիտակցութեամբ
եւ ամենայն արժանապատուութեամբ:
Եկեղեցւոյ Քրիստոնէական Վարդապետութիւնը յստակ
եւ վճռակամ օրէնքներ կը ներկայացնէ հեշտամահի վերաբաերեալ: Ահաւասիկ կը ներկայացնենք
զանոնք:
2276. Անոնք, որոնց կեանքը նուաղած է կամ հիւծած, առանձնայատուկ յարգանքի
կը կարօտին: Հարկ է նեցուկ կանգնիլ հիւանդ կամ խեղանդամ անձերուն՝ որպէսզի կարելի եղածին
չափ, բնականոն կեանք մը վարեն:
2277. Ինչ ալ ըլլան դրդապատճառներն ու միջոցառումներր,
ուղղակի հեշտամահը կը կայանայ խեղ, հիւանդ կամ մահամերձ անձերու կեանքին վերջ դնելու
մէջ: Բարոյապէս անընդունելի է ասիկա:
Ուստի, արարք մը կամ զանցառութիւն մը, որ
ինքնին կամ դիտմամբ մահը կր կիրարկէ ցաւը դադրեցնելու համար, մարդասպանութիւն մըն է,
որ խորապէս հակառակ է մարդկային անձի արժանապատուութեան եւ անոր Արարիչ` կենդանի Աստուծոյ
յարգանքին: Դատողութեան սխալը, որու մէջ կրնանք իյնալ ուղղամտութեամբ, չի՛ կերպարանափոխեր
բնութիւնը այս մահացու արարքին, որ հարկ է միշտ վանել ու բացառել:
2278 — Բժշկական
սուղ, վտանգաւոր, արտակարգ միջոցառումներուն կասեցումը կրնայ օրինաւոր ըլլալ, եթէ անհամեմատ
են ակնկալուած արդիւնքներուն հետ: «Դարմանական յամառութեան» մերժումն է ասիկա: Այսպէս
գործելով, մահը չէ՛ որ կ՛ուզենք կիրառել, այլ՝ կ՛ընդունինք որ անկարող ենք զայն կասեցնել:
Որոշումները
պէտք է առնուին հիւանդին կոդմէ, եթէ ընդունակութիւնն ու կարոդութիւնը ունի, ապա թէ ոչ,
անոնց կողմէ որոնք օրինական իրաւասութիւնը ունին, յարգելով միշտ հիւանդին իրաւացի կամքն
ու արդար շահերը:
2279.– Նոյնիսկ եթէ մահը վերահաս է, կարելի չէ իրաւացիօրէն հիւանդի
մը պէտք եղած խնամքները ընդհատել:
Մահամերձին տառապանքները մեղմելու ցաւազերծ
դեղերու կիրառումը բարոյապէս կրնայ համապատասխան ըլլալ մարդկային արժանապատուութեան,
նոյնիսկ եթէ անոր կեանքը յապաւելու վտանգը ըլլայ, եթէ մահը ուզուած չէ` ո՛չ որպէս վախճան,
ո՛չ իրրեւ միջոց, այլ միայն, նախատեսուած է եւ ընդունուած՝ որպէս անխուսափելի:
Առժամեայ
սփոփարար խնամքները, անշահախնդիր սիրոյ առանձնաշնորհեալ ձեւ մը կը կազմեն: Այս առընչութեամբ,
հարկ է խրախուսել ղւսնոնք:
2280— Ամէն ոք իր կեանքին պատասխանատուն է Աստուծոյ
աոջեւ, որ Ան տուած է իրեն: Ան, կեանքին գերագոյն Տէրը կը մնայ:
Մենք յանձնառութիւնր
ունինք ընդունելու ու պահպանելու զայն երախտագիտութեամբ` Աստուծոյ փառքին եւ մեր հոգիներուն
փրկութեան համար։
Մենք խնամատարներն ենք եւ ո՛չ թէ սեփականատէրերր կեանքին, որ
Աստուած մեզի յանձնած է: Մենք չենք կրնար զայն տնօրինել:
2281 -Անձնասպանութիւնր
կր հակասէ մարդկային էակի բնական ձգտումին` պահպանելու եւ յաերժացնելու իր կեանքը:
Ան,
ծանրապէս կ՛ընդդիմանայ ինքնիր անձին արդար սիրոյն: Ան կ՛անպատուէ, նաեւ, մերձաւորին սէրը.
որովհետեւ, անիրաւաբար, կը քանդէ ընտանեկան, ազգային եւ մարդկային ընկերութիւններուն
հետ միասնականութեան կապերը, որոնց հանդէպ պէտք է երխտապարտ մնանք: Անձնասպանութիւնը
հակառակ է կենդանի Աստուծոյ սիրոյն: