Kisha ka nevojë për dëshminë e besueshme të laikëve: kështu Papa Françesku në Kkottongnae
Pas takimit me rregulltarët, Papa transferohet në mesin e turmës në festë, në Qendrën
e Përshpirtërisë, ku u takua me krerët e Apostullatit Laik. Interesant fakti se Kisha
Katolike në Korenë e Jugut ia ka kushtuar një kodër të tërë bamirësisë. 14 institucione,
qendra e përshpirtërisë e shkolla e formimit u shërbejnë përnjimend më të varfërve
e më të sëmurëve ndër njerëzit me të meta fizike. Gjithashtu, formojnë laikët e krishterë.
Presidenti i Këshillit të Shoqatave të Apostullit të Laikëve katolikë të Koresë së
Jugut vuri në dukje zanafillën e Kishës koreane, lindur nga impenjimi i laikëve, pa
praninë e misionarëve të huaj. Të krishterët e parë, megjithëse u persekutuan për
shkak të fesë, ecnin në këmbë për mijëra kilometra për të përhapur Ungjillin e Krishtit,
shkonin deri në Pekin e i çonin letra Selisë së Shenjtë në Romë. Duke cituar vetë
Papën Françesku, i cili e nxit Kishën të shkojë drejt periferive të botës, presidenti
i Laikëve nënvizoi: “Mendojmë se për ne, një nga periferitë drejt të cilave
duhet të shkojmë, përbëhet nga vëllezërit, që jetojnë në Korenë e Veriut, përtej kufirit,
ku pësojnë persekutime dhe presin një dorë prej nesh. Por edhe popujt e Azisë, që
jetojnë pa e njohur Zotin, janë periferi për ne”. E Papa, që sapo kishte kremtuar
meshën e lumnimit të Paul Yun Ji-chung e të 123 martirëve të tjerë, nuk harroi të
përmendë dëshminë e fesë së koreanëve, edhe përmes vuajtjes e vdekjes, por sidomos
përmes solidaritetit shembullor të bashkësive të para të krishtera. “Sot, ashtu
si gjithmonë – theksoi Ati i Shenjtë – Kisha ka nevojë për dëshminë e besueshme të
laikëve për të vërtetën shëlbuese të Ungjillit, për fekonditetin e saj në ndërtimin
e një familjeje njerëzore në bashkim, drejtësi e paqe”. Papa Françesku nënvizoi
se misioni i Kishës së Hyjit është një i vetëm e laikët janë ndihma e saj e çmuar
për ta çuar deri në fund këtë mision. Ati i Shenjtë falenderoi veçanërisht shoqatat,
që ndihmojnë të varfërit e nevojtarët, pa pasur parasysh kulturën apo statusin e tyre
shoqëror, sepse në Krishtin “nuk ka grek apo jude” (Gal 3,28). E megjithatë, edhe
kjo vepër e mirë nuk është e mjaftueshme. Ati i Shenjtë kërkoi të shumëfishohen përpjekjet
për të promovuar njeriun, që të gjithë ta ndjejnë gëzimin që vjen nga dinjiteti i
fitimit të bukës së përditshme me punën vetjake, duke mbajtur kështu familjen. “Ja
pra, ky dinjitet – shtoi Ati i Shenjtë pa letër – në këtë çast, kërcënohet për shkak
të kulturës së parasë, që i lë pa punë njerëzit. Nuk mund vetëm t’i lutemi Atit t’u
japë punë njerëzve, nuk mjafton. Gjithkush duhet ta ndjejë dinjitetin e çuarjes së
bukës në shtëpi”. Papa çmoi kontributin e grave katolike koreane në jetën
e në misionin e Kishës, si nëna familjesh, si katekiste e mësuese, por edhe në njëmijë
mënyra të tjera. Nënvizoi rëndësinë e dëshmisë së familjeve. “Në një epokë
krize për jetën familjare – këshilloi Ati i Shenjtë – bashkësitë tona të krishtera
janë të thirrura të përkrahin çiftet e martuara dhe familjet në përmbushjen e misionit
të tyre në jetën e Kishës e në shoqëri. Familja mbetet njësia bazë e shoqërisë dhe
shkolla e parë ku fëmijët njihen me vlerat njerëzore, shpirtërore e morale, të cilat
i aftësojnë për t’u bërë fenerë të mirësisë, të integritetit dhe të drejtësisë në
bashkësi”. Papa Françesku kërkoi që formimi i laikëve të jetë më i plotë,
përmes katekizmit të vazhdueshëm e udhëheqjes së tyre shpirtërore. Të gjithë, sipas
Atit të Shenjtë, duhet të veprojnë në harmoni me barinjtë e Kishës, duke u vënë në
shërbim të saj, me frymën e bashkimit e të misionit. “Kontributi i laikëve
– përfundoi Papa – është thelbësor, sepse e ardhmja e Kishës në Kore, ashtu si në
gjithë Azinë, do të varet shumë nga zhvillimi i një botëkuptimi kishtar, themeluar
në përshpirtërinë e bashkimit, të pjesëmarrjes dhe të ndarjes së dhuratave të Zotit
me të tjerët” (shih Ecclesia in Asia, 45). Takimi përfundoi më Falemi Marinë
e me kërkesën e zakonshme të Papës Françesku për t’u lutur për të.