Կիրակի օրուայ Աւետարանի ընթերցում, Յովհ. 10. 22-30

22 Այդ ատեն Երուսաղէմի մէջ Նաւակատիքի [տօնը] *կը կատարուէր``, ու ձմեռ էր.
23 Յիսուս կը քալէր տաճարին մէջ` Սողոմոնի սրահը:
24 Ուստի Հրեաները շրջապատեցին զինք եւ ըսին իրեն. “Մինչեւ ե՞րբ պիտի մտատանջես մեզ. եթէ Քրիստոսը դո՛ւն ես` բացորոշապէս ըսէ՛ մեզի”:
25 Յիսուս պատասխանեց անոնց. “Ըսի՛ ձեզի, ու չէք հաւատար: Այն գործերը` որ ես կ'ընեմ իմ Հօրս անունով, անո՛նք կը վկայեն իմ մասիս:
26 Բայց դուք չէք հաւատար` որովհետեւ իմ ոչխարներէս չէք, *ինչպէս ըսի ձեզի``:
27 Իմ ոչխարներս կը լսեն իմ ձայնս, ես ալ կը ճանչնամ զանոնք, եւ կը հետեւին ինծի:
28 Ես կու տամ անոնց յաւիտենական կեանքը, ու յաւիտեա՛ն պիտի չկորսուին, եւ ո՛չ մէկը պիտի յափշտակէ զանոնք իմ ձեռքէս:
29 Իմ Հայրս` որ ինծի տուաւ [զանոնք`] բոլորէն մեծ է, ու ո՛չ մէկը կրնայ յափշտակել իմ Հօրս ձեռքէն:
30 Ես եւ Հայրը մէկ ենք”: