Françesku kërkon falje për ndarjet ndërmjet të krishterëve dhe lutet për paqen në
Lindjen e Mesme
Në audiencën e sotme të përgjithshme, Papa Françesku, i sapokthyer nga Toka Shenjte,
kërkoi ndjesë për ndarjet, nga të cilat vijojnë të vuajnë vëllezërit në Krishtin.
E u lut për paqen në mbarë Lindjen e Mesme: për këto vise e për banorët e tyre, që
të shpresojnë, edhe kur shpresat duken të humbura.
Nxitja e bashkimit
të plotë të të krishterëve dhe inkurajimi i paqes, ishin synimet e shtegtimit tim.
Desha t’u çoj një fjalë shprese njerëzve të këtyre viseve, por ishin ata që ma dhuruan
këtë fjalë, këtë shpresë, vijoi Ati i Shenjtë duke u folur dhjetra mijëra shtegtarëve,
që mbushnin, si zakonisht, Sheshin e Shën Pjetrit, për mbresat e pashlyeshme që mori
me vete nga ato Vise, duke u kthyer në Romë. Kujtoi posaçërisht përqafimin me Patriarkun
Bartolomeu, tek Varri i Shenjtë, 50 vjet pas takimit historik të Palit VI me Atenagorën: “…e
ndjemë gjithë hidhërimin dhe vuajtjen e ndarjeve, që vijojnë ndërmjet dishepujve të
Krishtit; ndjehesh vërtetë keq, kur i kujton; kjo i bën shumë keq zemrës. Jemi ende
të ndarë”. Më pas, kërkesa për falje, në emër të Kishës, e lutja drejtuar
Shpirtit Shenjt, i vetmi që mund t’i mjekojë e t’i shërojë plagët, hapur nga mijëra
ngjarje në shtigjet e ngatërruara të historisë së Kishave të krishtera: “Edhe
një herë, ashtu siç bënë Papët paraardhës, kërkoj falje për çka bëmë për ta favorizuar
këtë ndarje e i lutem Shpirtit Shenjt të na ndihmojë t’i shërojmë plagët, që ua hapëm
vëllezërve tanë”. Me mikun e vëllain tim Bartolomeu, vijoi të tregonte
Papa, biseduam gjatë e të dy shprehëm dëshirën për të ecur krah për krah; e akoma…: “Të
bëjmë gjithçka, që mund të bëjmë, që sot e tutje: të lutemi së bashku, të punojmë
së bashku për grigjën e Hyjit, ta kërkojmë paqen, ta mbrojmë gjithësinë, të bëjmë
bashkë gjithçka kemi të përbashkët. E, si vëllezër, të shkojmë përpara”. Përpara,
edhe në udhën e paqes për Lindjen e Mesme. Ky inkurajim, kujtoi Papa, ishte edhe qëllimi
i shtegtimit tim në Jordani, Palestinë e Izrael: “Dhe e bëra gjithnjë
si shtegtar, në emër të Zotit e të njeriut, me zemrën plot dhimbsuri për bijtë e
kësaj Toke, që prej një kohe tepër të gjatë, bashkëjetojnë me luftën e kanë plotësisht
të drejtë, më në fund, të shohin ditën e bardhë të paqes”. Prej këndej,
nxitja e besimtarëve të krishterë për ta lënë veten të vajohen nga vetë Shpirti Shenjt,
duke ia hapur zemrën, me bindje të plotë në ndihmën, që vjen prej Tij, e…: “…
që të jenë gjithnjë më të aftë për gjeste përvujtërie, vëllazërimi e pajtimi”. Në
vijim Papa i porositi të gjithë të jenë zejtarë të paqes: “Eh, paqja
është prodhim zejtarie. Nuk ka industri, që fabrikojnë paqe, jo. Sajohet ditë për
ditë, nga dora e mjeshtrit, që punon me zemër të hapur, në pritje të dhuratës së Zotit.
Prandaj i nxita besimtarët e krishterë ta lënë Shpirtin Shenjt t’i lyej me vajin e
tij”. Duke përshkuar rishtas etapat e shtegtimit, Françesku nënvizoi impenjimin
e Jordanisë në pritjen e refugjatëve nga zonat e luftës, posaçërisht ata, që ikin
nga Siria e martirizuar, si dhe rëndësinë që ka kërkimi dhe gjetja e rrugëzgjidhjes
së konfliktit izraelito-palestinez: “Prandaj e ftova Presidentin e Izraelit
dhe Presidentin e Palestinës, burra të paqes e zejtarë të paqes, të vijnë në Vatikan
për t’u lutur së bashku me mua për paqen”. Mendimi i Atit të Shenjtë shkoi,
në vijim, tek të krishterët e persekutuar në këtë zonë e në mbarë Lindjen e Mesme.
I quajti dëshmitarë të shpresës e të dashurisë së krishterë, kripë e dritë e këtyre
trojeve. Nuk mund të mos u shprehte mirënjohjen e tij e të Kishës, Ati i Shenjtë,
këtyre të krishterëve që, me praninë e tyre në këto vise të pashoqe, me lutjen, veprimtarinë
edukative, ndihmën bamirëse i shërbejnë pajtimit e faljes, duke dhënë ndihmesën e
tyre të çmuar në shërbim të së mirës së përbashkët të shoqërisë. Ishte hir i Zotit,
takimi me ta, theksoi Papa. U çova shpresë, por edhe ata më ngarkuan me dhuratën
e shpresës, shpresë kundër çdo arsyeje për të shpresuar, që e mbarta me vete në
këtë shtegtim të jashtëzakonshëm. Prej këndej, mendimi i Françeskut shkoi tek ata,
që ikin nga zonat e konfliktit, që diskriminohen, poshtërohen në të katër anët e botës
vetëm e vetëm pse janë besnikë ndaj Krishtit, duke i ftuar besimtarët: “Të
lutemi për ta e për paqen në Tokën Shenjte e në gjithë Lindjen e Mesme. Lutja e mbarë
Kishës e ndihmoftë edhe ecjen drejt bashkimit të plotë të të krishterëve, që bota
të besojë në dashurinë e Hyjit, i cili në Jezu Krishtin, erdhi të banojë ndër ne”. Një
ftesë e posaçme, për të thënë një FalemiMari me këtë ndjet, duke iu lutur Zojës, këto
ditë të fundit të majit, me fjalët: “Mbretëreshë e paqes, Mbretëreshë e bashkimit
të të krishterëve, Ti, Nënë e gjithë të krishterëve: na e jep paqen ne, jepja mbarë
botës, shoqërona në këtë udhë uniteti”.