Patriarkati Latin i Jeruzalemit

Kisha e Jeruzalemit u ngrit në seli patriarkale me Koncilin e Kalçedonisë (541). Me ardhjen e Islamit, bashkësia e krishterë u zvogëlua dalëngadalë dhe Patriarkati, i dobësuar, i kërkoi mbështetje Kishës më të fuqishme të Kostandinopojës. Kur Bizanci, në gjysmën e parë të shekullit XI, kaloi përfundimisht me skizmatikët, edhe Kisha e Jeruzalemit e ndoqi pas. Kur kryqtarët hynë në Jeruzalem, në vitin 1099, gjetën një seli patriarkale vakante, pas vdekjes së Patrikut grek Simeon, në Qipro ku ishte strehuar. Atëherë u emërua Arnuli, Patriku i parë latin. Patrikët latinë ndoqën njëri-tjetrin në Jeruzalm deri në vitin 1187, më pas u transferuan në Akri deri në rënien e qytetit në vitin 1291. Nga ajo datë, Selia patriarkale u bë titullare, deri në rivendosjen si Seli rezidenciale nga Piu IX (Nulla celebrior, 23 korrik 1847). Më 17 prill 1848, Patriku Xhuzepe Valerga hyri në formë solemne në Varrin e Krishtit, Katedrale e Patrikëve të Jeruzalemit. Që nga ajo ditë janë ulur në atë fron gjashtë Patrikë të tjerë: Imzot Vinçenc Brako (1873-1889), Imzot Luigj Piavi, ofm (1889-1905), imzot Filip Kamasei (1907-1919), imzot Luigj Barlasina (1920-1947), Imzot Albert Gori, ofm (1949-1970), imzot Xhakomo Beltriti (1970-1987), Imzot Mishel Sabah, emëruar nga Papa Gjon Pali II dhe shuguruar prej tij në Bazilikën e Shën Pjetrit më 6 janar 1988. Patriku aktual është Fuad Tual, që nga 21 qershori 2008.