Քրիստոնէութիւնը` այր
մարդու եւ կնոջ միութիւնը կամ միաւորութիւնը նուիրագործած է եւ Խորհուրդներուն դասին
կարգած: Պօղոս Առաքեալ ամուսնական միաւորութիւնը կը նմանցնէ Քրիստոսի իր Եկեղեցիին հետ
ունեցած միութեան, եւ կը պատուիրէ որ կիներ հնազանդ ըլլան իրենց այրիներուն իբրեւ Տիրոջ,
որովհետեւ այր մարդը գլուխ է կնոջ. ուստի, ինչպէս որ եկեղեցին կը հնազանդի Քրիստոսի,
այնպէս կիներն ալ իրենց այրերուն հնազանդ պէտք է ըլլան ամէն կերպով: (Եփես 5, 21-23) Ամուսնութիւնը
մարդկային կեանքի կարեւոր երեւոյթներէն մին է: Ամուսնութեան համար, սակայն անհրաժեշտ
են կարգ մը պայմաններ, որոնցմէ են. ա- Ամուսնութեան համար անհրաժեշտ է առողջ մարմին,
իրագործելու համար Աստուծմէ սահմանուած նպատակը, որ է ստեղծագործութիւը կամ որդեծնութիւնը:
Աստուած երբ հողէ ստեղծեց Ադամը եւ անոր կողի ոսկորներէն կազմեց Եւան ըսաւ. «Աճեցէ՛ք,
բազմացէ՛ք եւ երկիրը լեցուցէ՛ք»: Այր եւ կնոջ բեղմնաւորութիւն պարգեւելով` Աստուած ուզեց
զանոնք մասնակից դարձնել իր հրաշալի ստեղծագործութեան: Ճշմարիտ ամուսնական սէրը, ինչպէս
նաեւ ընտանեկան կեանքին էութիւնը, ծնողներու հոգիներուն մէջ կը ստեղծեն տրամադրելիութիւն
մը գործակցելու Աստուծոյ հետ, որ կը ցանկայ աճեցնել եւ ճոխացնել մարդկային ցեղը: բ-
Ամուսնութեան գլխաւոր պայմաններէն մին է նաեւ Չափաւորութեան տարիքը: Անչափահասներ, արբունքի
չհասածներ, եւ սեռային կեանքի անընդունակներ չեն կրնար ամուսնանալ: Միջավայրի եւ տեղական
օրէնքներու համաձայն տարիքները կը փոխուին: Ընդհանրապէս ընդունուած է 18 տարիքը երիտասարդին,
իսկ 16 տարիքը աղջկան համար: Կաթողիկէ եկեղեցւոյ համար 16 տարիքը ընդունուած է տղուն
համար, իսկ 14ը` աղջկան համար: գ- Փոխադարձ յօժարութիւն եւ սէր, ամուսնական բնախօսական
եւ բարոյական պարտականութիւնները կատարելու համար: դ- Պսակին խորհուրդը կը կատարուի
եկեղեցւոյ մէջ, ժողովուրդին եւ խաչեղբօր վկայութեամբ: Դուինի Ե. Ժողովին կանոն 15ի համաձայն
«Պսակը եկեղեցւոյ մէջ պէտք է կատարել, մինչեւ որ նորէն եկեղեցի տարուի պսակուելու: ե-
Պսակին խորհուրդը կատարողը քահանան է, որ Մաշտոցի հրահանգին համաձայն կը հարցնէ փեսային
« Որդեակ իմ մինչեւ մահ տէ՞ր ես» Փեսան կը պատասխանէ. « Այո՛ հայր սուրբ, տէր եմ հրամանաւ
Աստուծոյ»: Կը հարցնէ հարսին. « Որդեակ իմ եւ դուն մինչեւ մահ հնազա՞նդ ես». հարսը կը
պատասխանէ. « Այո՛ հայր սուրբ, հնազանդ եմ հրամանաւ Աստուծոյ»: Ուրեմն այրը մինչեւ մահ
տէր է կնոջ, իսկ կինը մինչեւ մահ հնազանդ է իր ամուսնոյն: զ- Կանոնական հասոնութիւն:
Կանոնական հասոնութիւն ըսելով, կը հասկնանք թէ ամուսնացողներ ազգականական կապերէ հեռու
պէտք է ըլլան: Հայ Եկեղեցւոյ սահմանադրութեան մէջ արտօնուած են ազգականական հինգերորդ,
եւ խնամիական չորրորդ աստիճաններու պսակները: Տղայ մարդուն եւ աղջկայ միեւնոյն
դաւանութեան եւ ազգութեան պատկանիլը շատ կարեւոր է ընտանեկան կեանքի խաղաղութեան եւ երջանկութեան
համար: