Ndërsa përgatitet të kremtojë Natën Solemne të Pashkëve dhe Meshën e Ngjalljes së
Krishtit, ipeshkvi i Kosovës, imzot Dodë Gjergji, u bën urimet besimtarëve katolikë.
Ta dëgjojmë…
Fort të
dashur vëllezër e motra, në Krishtin e Ringjallur!
Përvoja kreshmore e agjërimit,
e lutjes dhe lëmoshës, sigurisht ka qenë një mundësi e mirë për të zbritur në thellësinë
e misterit të fesë. Nëpërmjet agjërimit kemi sprovuar fenë tonë dhe zotësinë shpirtërore
për t’u shkëputur nga të mirat e përkohshme që të dëshmojmë se në tërësi i takojmë
Zotit. Nëpërmjet lutjes së përditshme kemi pasur mundësi t’ia kushtojmë këtë sakrificë
Hyjit të gjallë, e sidomos në përvojën e lutjes meditative kemi mbërri të zbresim
në ligështitë dhe mangësitë tona, po edhe të lartësohemi shpirtërisht në praninë e
Zotit, duke e njohur Atë, nëpërmjet Shpirtit Shenjt, në vëllezërit dhe motrat tanë
në nevojë. Këto tri vepra, në dritën e fesë, na kanë mundësuar ta njohim Krishtin
e Ringjallur në festën e “thyerjes së bukës” - Ditën e Pashkëve. Me gëzimin e
nxënësve të Emausit, edhe ne vrapojmë për t’u bashkuar me vëllezër nëpër kisha tona,
që ta bashkëndajmë këtë gëzim hyjnor dhe t’i shpallim njëri-tjetrit lajmin e gëzueshëm
“Me të vërtetë u ngjallë...!” (Lk 24, 35). Këtë lajmë të mirë duami, po ashtu, t’ua
shpallim të gjithë njerëzve vullnetmirë që, duke besuar, të mund ta shijojnë këtë
gëzimin në zemrat e tyre. Gëzim i cili është si gurrë dashurie e zemrës për Zotin
dhe për njeriun. Kjo dashuri e forcon shpresën dhe e shton besimin se ne nuk jemi
më të bijtë e vdekjes, por të Zotit të gjallë, i cili me ringjalljen e vet na dhurojë
të gjithëve pavdekësinë. Festa e Pashkëve nuk është një histori, me të cilën mburren
të krishterët, por është takim me Personin e Krishtit të gjallë, në të cilin “Hyjit
i pëlqeu të banojë në Të e tërë Plotësia dhe, me anë të Tij, duke vendosur paqen me
anë të gjakut të kryqit [të Tij] të pajtojë me vete gjithçka qoftë në tokë qoftë në
qiell” (Kol 1, 19-20). Takimi dhe miqësia e sinqertë me Krishtin e Ringjallur është
dhurata më e madhe që Zoti ka përgatitë për ne, sepse nëpër Të zbrazet mbi ne plotësia
e hirit dhe e dhuntive që na shndërrojnë në njerëz të ri, të cilët e ndryshojnë vetën
dhe e bëjnë botën më të mirë.
Vëllezër dhe motra fort të dashur, me anë
të gjakut të bijave dhe të bijave të këtij vendi ne e fituam paqen në Kosovë. Por
sipas asaj që shohim dhe përjetojmë, duket se jemi ende në “luftë me njeri tjetrin”,
sepse na mungon paqja e brendshme e shpirtit, na mungon gëzimi i zemrës dhe, mbi gjitha,
na mungon dashuria e përkryer, e cila na shndërron në vëllezër. Këndej edhe shpeshherë
mendohet se gjithçka që është arritur, është mëritë e atyre që janë gjallë. Në anën
tjetër, është krijuar një mendësi që paqja dhe e vërteta është pronë e dikuj, të cilën
duhet ta marrim nëpërmjet denoncimeve dhe akuzave publike, kundërshtimeve pa arsye
ose pëlqimeve pa bindje. Kjo mënyrë e trajtimit të paqes pa dashuri, pa sinqeritet
dhe pa pajtim, bënë më të hidhur paqen e sotme se sa luftën e djeshme. Neve besimtarëve
që e kemi përqafuar kryqin e Krishtit, kjo gjendje na shtyn t’i bëjmë një “shtrëngim”
ma të fortë Krishtit të kryqëzuar, ta vejmë të gjithë shpresën në Të dhe ta falënderojmë
për dashurinë dhe paqen e shpirtit që na i ka dhuruar. Sepse Hyji për të na pajtuar
me vete e ka sakrifikuar Birin, e gjaku i Tij është derdhë për pajtimin dhe paqësimin
tonë. Nëpërmjet Tij, të vdekur dhe të ringjallur për ne, kemi paqen e shpirtit, sepse
si në luftë e si në mungesë të saj, ne jetojmë në paqe me Zotin, me vetveten dhe me
të tjerët, pasi e kemi fuqinë e brendshme që miqtë e luftës mos t’i harrojmë, kurse
armiqtë, duke i falur, t’i shndërrojmë në miq të rinj, mu ashtu sikur Krishti i shndërrojë
në miq ata që e kryqëzonin, me britmën e Tij prej Kryqit: “Fali, o Atë, se nuk dinë
ç’bëjnë”! (Lk 23, 34). Kisha nuk do të pushojë kurrë të lutet, që paqja e brendshme
e shpirtit dhe dashuria e përkryer e Krishtit, të prekë gjithë njerëzit në Kosovë,
që të kemi paqen si fryt pajtimi e jo si fitore mbi njëri-tjetrin. Po ashtu e
lus të Ringjallurin që të na mbushë zemrat me dashuri që të jemi të gjithë njerëz
të ndershëm, besimtarë besnik, qytetar të përgjegjshëm, prindër të mirë dhe familje
e shenjtë dhe të kemi mundësi t’i gëzojmë të mirat që i kemi dhe të ardhmen që na
pret, të lumtur dhe të gëzueshëm. Për shumë mot Pashkët!