Անցեալ Կիրակի` անիրաւ
դատաւորի եւ այրի կնոջ ինչպէս նաեւ Փարիսեցցի եւ մաքսաւորի զոյք առակներէն, տեսանք ինչպէս
Յիսուս մեզ կը հրաւիրէ աղօթքի: Աղօթել առանց վհատելու, որ կը նշանակէ թէ մենք մեզ միշտ
Աստուծոյ մօտ զգանք, ինչպէս նաեւ վայելել անոր մշտական ներկայութիւնը մեր կեանքին մէջ,
մեր արօրեայ գործերուն ընդմէջէն: Իսկ այս կիրակի օրուայ աւետարանի ընթերցումին մէջ,
մեր Տէրը Յիսուս Քրիստոս մեզ կը հրաւիրէ Սիրոյ: Մեծագոյն պատուիրանը` ՍԷՐն է: Պիտի սիրենք
մեր Տէր Աստուածը, մեր ամենակալ Հայրը, ամբողջ սրտով, ամբողջ հոգիով եւ ամբողջ մտքով,
այլ խօսքով, մարդկային ամբողջ էութեամբ` սրտով, հոգիով եւ մտքով: Ինչո՞ւ համար մեր Տէր
Աստուածը պիտի սիրենք մեր ամբողջ էութեամբ: ԶԻնքը պիտի սիրենք որովհետեւ, ինք մեզ սիրեց
ամբողջ սրտով, հոգիով եւ մտքով, Մարդանալով Սուրբ Կոյս Մարիամէն: Որովհետեւ ինչպէս կ’ըսեն
մեր Սուրբ հայրերը, Յիսուս ձգեց Աստուածային գահը եւ ընդունեց մեր տկար բնութիւնը: Ուզեց
ամէն բան բաժնել մարդկութեան հետ, սակայն ոչ մեղքը, որովհետեւ Ան աշխարհ եկաւ մեղաւոր
մարդիկը փրկելու, եւ զանոնք հաշտեցնելու իրենց Արարիչին հետ: Սակայն զԱստուած սիրելու
ու պաշտելուն չափ ալ կարեւոր է ընկերսիրութիւնը: «Պիտի սիրես ընկերդ քու անձիդ պէս»:
Այս է երկրորդ պատուիրանը, որ նոյնքան կարեւոր է որքան առաջինը` զԱստուած սիրելը: Ո՞վ
է ընկերս: Յիսուս ի՞նչ ըսել կ՛ուզէր «սիրէ ընկերդ քու անձիդ պէս», պատուիրանով: Կեանքի
մէջ կը հանդիպինք զանազան մարդոց. մարդիկ կան որոնք չեն կրնար ապրիլ առանց բարեկամի,
կամ ընկերոջ: Կան նաեւ մարդիկ որոնք երբեք չեն կրնար ապրիլ ուրիշներու հետ, սակայն եթէ
հարցնելու ըլլանք այս երկու տեսակ մարդոց ի՞նչ է բարեկամութիւնը քիչեր միայն գիտեն արժէգը
բարեկամութեան: Սիրել ընկերը մեր անձին պէս կը նշանակէ` ընել մեր մերձաւորին` ինչ
որ պիտի ուզէինք որ ուրիշներ մեզի ընէին եւ չընել ինչ որ պիտի չուզէինք որ ուրիշներ մեզի
ընէին: Իւրաքանչիւր մարդ կի փափաքի լսելի ըլլալ ուրիշներէն, հասկցուիլ ու ընդունուիլ
ուրիշի կողմէ, որովհետեւ համոզուած ենք, որ փոխադարձ սէրը բազմաթիւ հարցեր կը լուծէ:
Համագործակցութիւնը եւ հարազատ սէրն ու յարգանքը մարդոց միջեւ ակընբախ է այս ժամանակներուն:
Ատելութիւնը, ոխը, նախանձը եւ կղզիացումը կործանման կը տանին: Մարդ կը կղզիանայ ինքնիր
մէջ, իր ընտանիքին շուրջ: Միեւնոյն շէնքի բնակիչները եւ դրաձիները զիրար չեն ճանչնար:
Եկեղեցւոյ ծոցին մէջ իսկ երեւան կու գան կղզիացում մը քահանաներու ու աշխարհականներու
միջեւ: Աստուծոյ խօսքը այսօր, կը հասնի լուսաբանելու մեր միտքը ու զօրացնելու մեր
կամքը: Կը յայտնէ մեզի համերաշխութեան ձախողանքի պատճառը ու ցոյց կու տայ միջոցը, զայն
գործածելու ամէնուն բարիքին համար: Հետեւաբար, որքան մօտ ապրինք Աստուծոյ հետ, այնքան
մօտ կ՛ապրինք մարդոց հետ: Որքան հարստանանք Աստուծմով, այնքան կը հարստացնենք մարդոց:
Որքան յառաջանանք դէպի երջանկութեան աղբիւրը, այնքան աւելի հարազատ երջանկութիւնը կը
փոխանցենք մարդկութեան: Ամէն