1 Իր աշակերտներուն
ալ ըսաւ. «Հարուստ մարդ մը կար` որ տնտես մը ունէր. ասիկա ամբաստանուեցաւ անոր առջեւ`
որպէս թէ կը փճացնէ անոր ինչքը: 2 Ուստի կանչեց զայն եւ ըսաւ անոր. “Այս ի՞նչ է` որ
քու մասիդ կը լսեմ. տնտեսութեանդ հաշի՛ւը տուր, որովհետեւ ա՛լ չես կրնար տնտես ըլլալ”: 3
Տնտեսը ըսաւ ինքնիրեն. “Ի՞նչ ընեմ, որովհետեւ տէրս տնտեսութիւնը կ'առնէ ինձմէ. *չեմ կրնար
հողագործ ըլլալ``, կ'ամչնամ մուրալ: 4 Գիտե՛մ ինչ պիտի ընեմ, որպէսզի երբ հեռացուիմ
[իմ] տնտեսութենէս` ընդունին զիս իրենց տունը: 5 Եւ իրեն կանչելով իր տիրոջ պարտապաններէն
իւրաքանչիւրը, ըսաւ առաջինին. “Դուն ո՞րչափ կը պարտիս իմ տիրոջս”: 6 Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր
մար ձէթ”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ մուրհակդ, ու շուտո՛վ նստէ` «յիսո՛ւն» գրէ”: 7 Յետոյ ըսաւ
միւսին. “Դո՛ւն ո՞րչափ կը պարտիս”: Ան ալ ըսաւ. “Հարիւր քոռ ցորեն”: Ըսաւ անոր. “Ա՛ռ
մուրհակդ եւ «ութսո՛ւն» գրէ”: 8 Տէրը գովեց անիրաւ տնտեսը` որ ուշիմութեամբ վարուեցաւ.
որովհետեւ այս աշխարհի որդիները աւելի՛ ուշիմ են իրենց սերունդին մէջ` քան լոյսի որդիները: 9
Ես ալ կ'ըսեմ ձեզի. “Բարեկամնե՛ր ըրէք ձեզի անիրաւ մամոնայէն, որպէսզի *երբ ան պակսի``,
ընդունին ձեզ յաւիտենական **բնակարաններու մէջ”: 10 Ա՛ն որ ամենափոքր բանին մէջ հաւատարիմ
է` շատին մէջ ալ հաւատարիմ կ'ըլլայ, եւ ա՛ն որ ամենափոքրին մէջ անիրաւ է` շատին մէջ ալ
անիրաւ կ'ըլլայ: 11 Ուրեմն եթէ անիրաւ մամոնային մէջ հաւատարիմ չըլլաք, ճշմարիտ [հարստութիւնը]
ո՞վ պիտի վստահի ձեզի: 12 Եթէ ուրիշին բանին մէջ հաւատարիմ չըլլաք, ձե՛րը ո՞վ պիտի
տայ ձեզի: 13 Ո՛չ մէկ ծառայ կրնայ ծառայել երկու տիրոջ. որովհետեւ կա՛մ մէկը պիտի
ատէ եւ միւսը սիրէ, կա՛մ *մէկուն պիտի յարի`` ու միւսը արհամարհէ: Չէք կրնար ծառայել
Աստուծոյ եւ մամոնային»: