Ushtrimet shpirtërore: jo besimi fetar, por mëshira e Zotit e shpëton njeriun nga
mëkati
Një reflektim mbi fuqinë e mëshirës së Krishtit, që e shpëton njeriun në kërkim të
Tij nga çdo mëkat dhe një mendim mbi ndryshimin ndërmjet gjuhës, që komunikon dijen
e Hyjit e asaj, që ndalet tek dija e botës. Mbi këto dy tematika i përqendroi imzot
Anxhelo De Donatis meditimet, mbajtur dje pasdite e sot paradite, në praninë e Papës
e të Kuries Romake, që prej katër ditësh në ndjekje të ushtrimeve shpirtërore të Kreshmëve.
Jezusi
ishte komunikator i shkëlqyer jo pse përdorte fjalë, që synonin të bindnin me çdo
kusht, por pse transmetonte dijen e Hyjit, të vetmen, që është në gjendje të arrijë
në fund të zemrave. Në takimin e sotëm, imzot Anxhelo De Donatis, u propozoi Papës
dhe bashkëpunëtorëve të tij një reflektim kushtuar gjuhës e grackave të saj. Asaj
gjuhe, që kocka s’ka e kocka thyen! Njeriu i sotëm, vërejti, është ende në kërkim
të gjuhës së duhur, asaj të Krishtit. Nuk është gjuhë e forcës, e pushtetit, por gjuhë
e ligështisë, që e kuptojnë të gjithë, posaçërisht, njerëzit e vuajtur. Gjuhë mëshire,
me të cilën Jezusi përcjell madhështinë e Hyjit, duke e bërë njeriun, që e përvetëson,
të aftë të japë dëshmi për vetë Krishtin.
E dashuria, e kuptuar si mëshirë,
ishte në qendër të vëmendjes edhe në meditimin e zhvilluar nga imzot De Donatis dje
pasdite, frymëzuar nga fragmenti i Ungjillit të Shën Markut, në të cilin gruaja me
hemoragji, shërohet vetëm me një të prekur të mantelit të Jezusit, gjest në të cilin
i kishte varur të gjitha shpresat. E dënuar nga feja e saj si e papastër, pohoi predikatari
i ushtrimeve, gruaja e mund sëmundjen, sepse beson me gjithë zemër në Jezusin. E kjo
mund të ndodhë edhe sot, shtoi predikatari, kur feja nuk lejon të shpëtohet njeriu,
që po vdes për shkak të një mëkati. Njeriun e shpëton Krishti, pohoi ptrdikatari,
e shpëton mëshira e tij; e të kesh fe, do të thotë të kesh lidhje të ngushtë me Krishtin
e gjallë. Ndërtohen skela vigane për të arritur tek Krishti, por nuk arrihet, ndoshta
sepse ndiqet tepër mendësia e botës e mendohet pak për kuptimin e Pagëzimit, domethënë,
për çastin kur Kisha na dha jetë, falë gjakut të Krishtit. Ne, përfundoi predikatari
i ushtrimeve, nuk bëjmë asgjë për ta shpëtuar vetveten, gjithçka e bën Zoti. Prandaj
duhet ta falënderojmë e të mos harrojmë kurrë të ecim, jo para Krishtit, por me Krishtin.