Մեծ Պահքի կամ Աղուհացի քառասնօրեայ շրջանը, որ կ'երկարի Բուն Բարեկենդանի Կիրակիէն մինչեւ
Ծաղկազարդի Տօնը, Հայ Եկեղեցւոյ հաւատացեալներուն համար, հոգեւոր կեանքի, կրօնական ապրումներու,
ինքնահայեցողութեան իւրայատուկ շրջան մըն է: Քառասնորդաց շրջանի ծիսական արարողութիւնները
մասնաւոր գրաւչութիւն մը ունին Հայ Եկեղեցւոյ զաւակներուն համար: Մասնաւորապէս Արեւագալի,
Խաղաղական և Հանգստեան Ժամերը հաւատացեալներուն սրտերուն խօսող մթնոլորտ մը ունին, որ
իր առինքնող հոգեկան քաշողութեամբ զանոնք կը կապէ Եկեղեցւոյ ծիսական արարողական կեանքին:
Ժողովուրդը ամբողջ սրտով և հոգիով կը հաղորդուի Աւագ Շաբթուայ արարողութիւններուն,
մասնաւորաբար եկեղեցական երաժշտութեան մելանոյշ, հոգեյոյզ և սրտաթափանց ներքին գաղտնի
ուժին և հմայիչ վայելչութեան: Հոգեկան հրճուանքով և խոր յուզումով հաւատացեալներու հոծ
բազմութիւնը եկեղեցւոյ կամարներուն ներքեւ ներկայ կը գտնուի Տիրոջ Խաչելութեան և Թաղման
կարգին, հետեւելով օրուան հոգեյոյզ Շարականներուն և մեղեդիներուն: Քառասնորդաց Պահոց
շրջանին ընթերցուած սաղմոսները, երգուած շարականները, տաղերն ու մեղեդիները, ինչպէս նաեւ
հոգեւոր երգերն ու աղօթքները Ս. Ներսէս Շնորհալի Հայրապետի և Ս. Գրիգոր Նարեկացիի հոգենուագ
և հոգեթոյր տաղանդով շունչ, շեշտ և իմաստ զգեցած՝ կը սուզուին Հայ հաւատացեալներու հոգիներէն
ներս, անոնց գիտակցութեան մէջ արթնցնելով բարութեան, մաքրութեան, խաղաղութեան և արդարութեան
զգացումները: