Քրիստոնէութեան Հայաստան մուտքի մասին խօսելով՝ զանազանելու ենք
երկու պատմական շրջան: Առաջինը՝ Նախալուսաւորչեան Շրջանն է, այսինքն՝ քրիստոնէութիւնը
Հայաստանի մէջ՝ Լուսաւորչին եւ Տրդատին քարոզչութենէն առաջ: իսկ երկրորդը՝ Լուսաւորչեան
Շրջանն է, որ երբ Լուսաւորչի քարոզութեամբ քրիստոնէութիւնը դարձաւ Հայոց պաշտօնական կրօնը:
Հայաստանի քրիստոնէացումին առնչութեամբ՝ պատմաբաններուն առջեւ երեք հարցում կը ներկա-յանայ.
Առաջին հարցում՝ Հայաստանի հողին վրայ քրիստոնէութիւն մը գոյութիւն ունեցա՞ծ էր Լուսա-ւորչէն
առաջ: Երկրորդ՝ եթէ այո, ան որու՞ միջոցով մուտք գործած էր: Երրորդ՝ այս նախալուսաւոր-չեան
քրիստոնէութիւնը վարչական եւ կազմակերպչական կառոյց ունեցա՞ծ էր Եկեղեցի ըլլալու չափ
(այլ խօսքով՝Հայաստանի մէջ Լուսաւորչէն առաջ, քրիստոնէութենէն բացի, նաեւ հայ Եկեղեցի
մը գոյու-թիւն ունեցա՞ծ է): Փորձենք պատասխանել այս երեք հարցումներին: Ա.-
Հայաստանի մէջ՝ նախալուսաւորչեան քրիստոնէութիւնը մը գոյութիւն ունեցա՞ծ է: Գոյութիւն
ունին պատմական տուեալներ եւ անոնց ընկերացող կարգ մը տրամաբանական երեւոյթ-ներ: Պատմական փաստեր
Ա- Հայաստանի աշխարհագրական դիրքը- Հայաստան
աշխարհը՝ անցքի ճամբայ մը, խաչմերուկ մը եւ քառուղի մը եղած է զինք շրջապատող երկիրներուն
համար, հետեւաբար նաեւ քրիստոնեայ հոսան-քին: Ապա Հայաստան իբր անմիջական հարեւան ունեցած
է իրմէ առաջ քրիստոնեայ դարձած ասորա-կան եւ յունական քրիստոնէութիւնները: Այս զոյգ իրականութիւններուն
պատճառով, բնական է որ Հայաստան քրիստոնէական թափանցում մը կրած ըլլար՝ անձէ անձ, ճամբորդէ
ճամբորդ, վաճառա-կանէ վաճառական ու բերնէ բերան փոխանցուած քարոզչութեամբ, անպաշտօն կամ
գաղտագողի մուտքերով: Հայաստան իր ո՛չ ամբողջապէս հեթանոս, ո՛չ ալ ամբողջապէս քրիստոնեայ
երկիր ըլլալու հանգամանքով՝ ծառայած պիտի ըլլար իբր ապաստան երկիր հալածուած ուրիշ քրիստոնեաներու,
որոնց արձագանքն է Հռիփսիմեանց Հայաստան գալը: բ- Հրեայ գաղութները- Աւետարանին
առաջին քարոզիչները հրեաներ եղան, որոնք նախընտրեցին աւետարանել նախ իրենց ցեղակից գաղութները,
քանի որ անոնց հետ հասարակաց ունէին հրեայ լեզուն եւ Աստուածաշունչը: Հետեւաբար հրեայ
գաղութները եղած են աւետարանուող առաջին գա-ղութները: Արդ, պատմութենէն գիտենք թէ Հայաստանի
մէջ ալ հրեայ գաղութներ գոյութիւն ունէին Մեծն Տիգրանի օրերէն ի վեր: գ-Հալածանքի
փաստը- Ըստ կարգ մը պատմաբաններու, Հայաստանի մէջ Լուսաւորչէն առաջ հալա-ծանքներ
պատահած են բնիկ քրիստոնէութեան մը դէմ Մաքսիմիանոս կալսրի օրով, 287-ին: դ-Հայոց
հեշտ դարձի փաստը- Հեղինակներ կան, որոնք կը համարին թէ Հայոց դարձը Լուսաւորչի ձեռքով
հեշտօրէն իրականացաւ, ինչ որ կը նշանակէ թէ իրմէ աառաջ՝ Հայաստան արդէն մեծ մասամբ քրիստոնեայ
եղած էր: Բայց ո՛չ, Գ. Լուսաւորիչ զինեալ բուռն ընդդիմութեան բախեցաւ հայ նախարար-ներուն
եւ քուրմերուն կողմէ: Գրիգորի օրով՝ հայութիւնը քրիստոնեայ կրօնը հարկադրուած ընդունեց
(Փ. Բիւզանդ, 33):