Օր մը հանրակառքով Սան Ճովաննի Ռօթոնտօ կ՛երթայի Հայր Փիօյին մօտ. այն ատեն տակաւին յայտնի
չէր իր սուրբ ըլլալը: Ես անոր չէի հաւատար, պարզապէս հետաքրքրութեան համար կ՛երթայի:
Հաւատացեալ կաթողիկէ կին մըն էի եւ ատոր համար ընդունեցայ իրեն տեսնելու երթալ: Չհասած՝
հանրակառքի մէջ քովս նստող կնոջ փսփսացի. "երթանք տեսնենք թէ ինչ ունի մեզի ըսելիք այդ
խենթուկ Հայր Փիոն": Ճամբան խնդալ խօսելով հասանք Սան Ճովաննի Ռոթոնտօ: Խոստովանանք ուզեցի
ըլլալ իր մօտ եւ շարքի կեցայ. երկար ժամանակ սպասելէ ետք կարգս եկաւ եւ խոստովանարանին
մօտեցայ, ծնրադրեցի. դեռ չխաչակնքած՝ Հայր Փիոն ժպտադէմ ըսաւ ինծի. " Գիտե՞ս ինչ ըսելիք
ունի քեզի այս խենթուկ Հայր Փիոն. եթէ չաղօթես հեռուն չես հասնիր, տեղդ խրած կը մնաս"