U paraqit Mesazhi i Papës për paqen. Imzot Tozo: vëllazërimi, sfidë për pollitikën
e për të mirën e përbashkët
Të enjten, në Sallën e Shtypit të Vatikanit, u paraqit Meshazi i Papës Françesku për
Ditën Botërore të paqes. Ndër temat, që u prekën nga të pranishmit: paqja në Siri,
tensionet në Ukrainë dhe mbipopullimi i burgjeve. “Pa vëllazërim – shkruan Ati
i Shenjtë – bëhet i vështirë harmonizimi i dallimeve të ligjshme, falja e pajtimi;
bëhet e vështirë edhe lufta kundër korrupsionit, evazionit fiskal egoist, mënjanimit
dhe pabarazisë. Demokracia duhet të bazohet mbi vëllazërimin. Ai është pikë referimi
edhe për skenarët aktualë të konflikteve dhe tensioneve”. Sekretari i Këshillit Papnor
për Drejtësinë e Paqen, imzot Mario Tozo dha menjëherë një shembull konkret. Nëse
në janar 2014, në Konferencën e Gjenevës për paqen në Siri, palët do të flasin me
gjuhën e vëllazërimit, ka shpresë për arritjen e zgjidhjes: “Vëllazërimi na
detyron pra, të kuptojmë se e mira, realizimi njerëzor i të tjerëve, është themelor
edhe për mua. Është themelor. Prandaj, edhe në të gjitha konfliktet politike, nëse
ngulet këmbë tepër në një këndvështrim të veçantë e nuk merret parasysh çfarë bashkon…
ekziston rreziku që të mos arrihet kurrë e mira e përbashkët”. Vëllazërimi
bën të mundur kapërcimin e ndarjes së thellë, që vihet re shpesh ndërmjet klasës drejtuese
dhe qytetarëve të thjeshtë. Por të gjithë janë të thirrur të kontribuojnë për të mirën
e përbashkët, nënvizoi imzot Tozo, duke pasur parasysh situatën aktuale në Ukrainë,
ku vazhdojnë tensionet ndërmjet qeverisë pro ruse dhe protestuesve filoevropianë: “Parimi
i vëllazërimit, si parim arkitektonik i jetës shoqërore, duhet të na nxisë të zbulojmë
parimin e vetëvendosjes. Çdo popull ka të drejtën e vetëvendosjes e, si duhet zbatuar
ky parim? Përmes dhunës? Më mirë me referendum. Ata, që mbushin sheshet, a do të kenë
forcë, aftësi për të propozuar një referendum, në mënyrë që të zbatohet parimi i vetëvendosjes?” Në
zanafillën e varfërisë materiale, shpjegoi më tej imzot Tozo, qëndron varfëria e marrëdhënieve
njerëzore. Është familja, qeliza e shoqërisë, burimi kryesor i vëllazërimit. Por dëshira
e njerëzve për të qenë vëllezër, sado e zjarrtë të jetë, duhet të bazohet në Krishtin.
Vërtet, nëse privohet nga transhendenca, i mungojnë themelet, pasi jemi vëllezër,
sepse bij të të njëjtit Zot: “Përgjegjësia për njëri-tjetrin bëhet më konkrete
nëse jemi përgjegjës për tjetrin si për vëllain, për një person, që i përket të njëjtit
njerëzim, si një që duhet ruajtur e duke e mbrojtur, bëhem më i mirë unë vetë”.