Kanë kaluar 44 vjet, nga ajo ditë, kur Jorge Mario Bergoglio shugurohej meshtar i
Shoqërisë së Jezusit: ishte 13 dhjetori i vitit 1969. Datë e paharrueshme për Atin
e Shenjtë, që e ka kujtuar shumë herë, në fjalimet e tij, figurën e meshtarit. E,
në vitet e gjata të meshtarisë pati përkrah shumë sivëllezër jezuitë, ndërmjet të
cilëve, atë Miguel Yanez, jezuit argjentinas, sot drejtor i departamentit të
teologjisë morale pranë Universitetit Gregorian. Atë Yanez studioi në Kolegjin e Shën
Jozefit, në Shën Mikel të Argjentinës, nga viti ’77, deri në vitin ’79, kur ati i
asokohshëm Bergoglio ishte provincial i jezuitëve e jetonte aty. E u takuan rishtas
nga vitet ’81, në vitet 85, kur atë Bergolio u bë rektor i Kolegjit. Jezuiti teolog
na kujton jetën e përditshme të kolegjit, studimin, por edhe çastet e prehjes, kaluar
së bashku, në një intervistë, dhënë Radio Vatikanit. Ta ndjekim:
Përgjigje:
- Ishte shumë pranë nesh, na nxiste për jetë serioze shpirtërore, në gjirin
e bashkësisë së vëllezërve, të miqve, ku kishte edhe çaste prehjeje. Por kryesorja
ishte gjithnjë nxitja për t’ua komunikuar Ungjillin të varfërve e për t’i ndihmuar
konkretisht. Për mua qenë vite shumë të pasura me ngjarje, vite, që i kujtoj gjithnjë
e që më hapën perspektiva, si për jetën time shpirtërore, ashtu edhe për kohën e studimit
e mësimdhënies.
Pyetje: - A keni ndonjë kujtim të posaçëm për Françeskun,
që e ruani në zemër?
Përgjigje: - Po, kam shumë, jo një. Kujtoj
çaste nga më të ndryshmet, nga takimet me njerëzit, tek problemet, që nuk dinim si
t’i përballonim. E atëherë gjenim në të dikë, që ishte në gjendje të na dëgjonte.
Na mbështeste në këtë impenjim e na jepte edhe mjetet, për ta përballuar.
Pyetje:
- Papa Françesku u emërua Personalitet i vitit nga revista “Time”. Ç’do të thotë
kjo për ju? Si e pritët lajmin? Përgjigje: - Mirë, natyrisht! Uroj që
kjo t’i shërbejë vërtet misionit të tij. Unë kam njohur një atë Bergoglio, që fshihej
nga mjetet e komunikimit, që nuk i pëlqente kurrë të dukej. Misioni i tij ishte i
fshehur. E tani, pa e kërkuar ai vetë, ndodhet përballë botës që, mendoj, ka vërtet
nevojë për një figurë të kësaj natyre, për një mesazh kaq të qartë e kaq rrënjosur,
që është Ungjilli.