Զրոյց երեսուն վեցերորդ–Գլուխ Գ.­ԿԸ ՀԱՒԱՏԱՄ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅՆ(2)

Հարցում թիւ 125. Որո՞նք են յատկութիւնները Աստուծոյ ժողովուրդին։
Աստուծոյ ժողովուրդին հիմնադիրը Աստուած է, Հայրն Աստուած։ Զայն կառավարողը Յիսուս­Քրիստոսն է։ Իր կենսունակութեան աղբիւրը Սուրբ Հոգին է։ Դուռը, որ թոյլ կու տայ մտնելու այս ժողովուրդին մէջ` մկրտութիւնն է։ Իր արժանապատուութիւնը` ազատութիւնն է Աստուծոյ զաւակներուն։ Իր օրէնքը` սէրն է։ Երբ այս ժողովուրդը հաւատարիմ կը մնայ Աստուծոյ եւ հետամուտ է նախ եւ առաջ Աստուծոյ Արքայութեան, այն ատեն կրնայ աշխարհը փոփոխութեան ենթարկել։
Աշխարհի բոլոր ժողովուրդներու մէջէն` ժողովուրդ մը կայ որ իր նմանը չունի. Ան ոչ մէկուն ենթակայ է բացի Աստուծմէ. Ան նման է աղին` որ կը համեմէ, թթխմորին` որ կը թաթխուի ալիւրին մէջ, լոյսին` որ կը փարատէ խաւարը։ Այն որ կը պատկանի Աստուծոյ ժողովուրդին` պէտք է գիտնայ որ կրնայ գտնուիլ դէմ յանդիման այն մարդոց որոնք կը ժխտեն Աստուծոյ գոյութիւնը եւ կ՛արհամարհեն անոր պատուիրանները։ Իսկ Աստուծոյ զաւակներու ազատութեամբը` ոչ մէկ բանէ պէտք է վախնայ, ոչ իսկ մահուընէ։

Հարցում թիւ 126. Ի՞նչ կը նշանակէ թէ Եկեղեցին Քրիստոսի Մարմինն է։
Մենք կը կազմենք միութիւն մը Քրիստոսի հետ, գլխաւորաբար խորհուրդներովը մկրտութեան եւ Հաղորդութեան. Անլուծանելի կապ մը կը ստեղծուի իր եւ մեր միջեւ։ Այս կապը այնքան ուժեղ է որ մենք միացած կը մնանաք իրեն ինչպէս գլուխը եւ անդամները` մարդկային մարմնի մը մէջ։

Հարցում թիւ 127. Ի՞նչ իմաստ ունի ըսել թէ Եկեղեցին Քրիստոսի հարսն է։
Յիսուս­Քրիստոս կը սիրէ Եկեղեցին ինչպէս որ փեսան կը սիրէ իր հարսը։ Անոր հետ կը կապուի ընդմիշտ եւ իր կեանքը կու տայ անոր համար։
Այն անձը որ սիրոյ փորձառութիւնն ունեցած է գիտէ թէ ինչ է սէրը։ Յիսուս եւս գիտէ այդ եւ կը ներկայացնէ ինքզինք որպէս փեսայ մը որ կ՛այրի իր հարսին սիրովը եւ կ՛ուզէ անոր հետ տօնախմբել իրենց սէրը։ Իր հարսը մենք ենք, այսինքն Եկեղեցին. Արդէն Հին Կտակարանին մէջ` Աստուծոյ սէրը իր ժողովուրդին հանդէպ նմանցուած էր մարդու եւ կնոջ միջեւ գոյութիւն ունեցող սիրոյն։ Յիսուս կ՛ուզէ մեր իւրաքանչիւրին սէրը, սակայն գործնականին մէջ կ՛ապրի դժբախտ սէր մը ­ եթէ այդպէս կրնանք արտայայտել զայն ­ անոնց պատճառաւ որոնք իր սիրոյն մասին ոչինչ կ՛ուզեն գիտնալ եւ չեն համապատասխաներ անոր։

Հարցում թիւ 128. Ի՞նչ կը նշանակէ թէ Եկեղեցին Սուրբ Հոգւոյ տաճարն է։
Աշխարհի կեդրոնին մէջ` Եկեղեցին Հոգւոյ ներկայութեան վայրն է։
Իսրայէլի ժողովուրդը կը պատուէր զԱստուած Երուսաղէմի Տաճարին մէջ. Այս Տաճարը այլեւս գոյութիւն չունի. Եկեղեցին է որ կը փոխարինէ զայն. Եկեղեցին կապուած չէ տեղի մը. Եթէ երկու կամ երեք հոգի միատեղ գտնուին իմ անունովս, ես անոնց միջեւ կ՛ըլլամ (Մատթէոս 18, 20)։ Այն որ կեանք կու տայ` Յիսուսի Հոգին է. Ան կ՛ապրի Աստուծոյ Խօսքին մէջ եւ ներկայ է Խորհուրդներու սրբազան նշանին մէջ. Ան կ՛ապրի հաւատացեալներու սրտին մէջ եւ կ՛արտայայտուի անոնց աղօթքներով. Զանոնք կ՛առաջնորդէ եւ կը լիացնէ իր սովորական եւ արտասովոր պարգեւներով։ Այսօր իսկ` այն որ վստահութիւն ունի Սուրբ Հոգւոյն վրայ` կարող է իսկական հրաշքներ գործել։