Sot filloi koha e Ardhjes dhe viti i ri liturgjik. Njerëzimi i ka matur stinët dhe
vitet me diellin dhe hënën. Viti kalendarik, për shembull, është viti diellor. Kjo
mënyrë e matjes së kohës nuk ka një qendër, sepse është rrotullim i përhershëm. Për
të krishterët, koha ka një qendër dhe ajo është Krishti. Ai është dielli, nga i cili
Kisha, si hëna, merr dritën për të ndriçuar stinët e botës. Jeta e Krishtit përqafon
të gjitha stinët e jetës së njeriut, nga lindja deri tek vdekja, e përtej vdekjes.
Në qendrën e jetës së Krishtit është ndodhia e pashkëve. Në pashkë, Fjala e bërë njeri,
zbriti në thellësitë e vdekjes, për ta liruar njeriun nga vdekja, me ringjalljen,
që mbetet për amshim. Vdekja është edhe shprehja më e dukshme e peshës së kohës, prandaj
i Ringjalluri, si ai që e ka mundur vdekjen, i jep kuptimin e vërtetë dhe të thellë
kohës, sepse e pastron nga hija e vdekjes. Të krishterët marrin pjesë çdo të diel
në pashkët e Krishtit, nëpërmjet kremtimit të Eukaristisë, dhe e jetojnë kohën si
përmasën, në të cilën Hyji zbulon dashurinë e tij shëlbuese. Duke qenë Krishti
qendra e kohës dhe çliruesi nga pesha e saj, Kisha kremton në kohë misteret e jetës
së Krishtit dhe, nëpërmjet kremtimit, përjeton amshimin. Këtë të diel hapet viti kishtar
me fillimin e pritjes së Ardhjes së Krishtit. Ai vjen për të na shpjeguar Hyjin, që,
pa të, nuk arrijmë ta kuptojmë, për shkak të dhimbjes dhe të vuajtjes, për shkak të
mëkatit dhe të keqes, të cilat e errësojnë fytyrën e Tij. Duke shpjeguar Hyjin brenda
gjendjes sonë njerëzore, na shpëton nga kjo gjendje dhe na hap ndaj risisë, që amshimi
derdh pambarim në kohën e njerëzve. Ardhja e tij kërkon vëmendjen tonë, prandaj këto
katër javë shërbejnë për të na përgatitur, që ta shohim të pranishëm mes nesh, në
thjeshtësinë e mishërimit, në mënyrë që të jemi të gatshëm për ta pritur me gëzim,
kur të vijë me lavdi, në fundin e kohërave. Kujtojmë se kohët e vitit liturgjik,
që përbëjnë stinët e shpirtit, janë: Ardhja (4 javë), Krishtlindjet (nga 24 dhjetori
deri të dielën pas festës së Dëftimit të Zotit), Kreshmët (5 javë) dhe Pashkët (7
javë). Ndërmjet këtyre kohëve shtrihet koha e zakonshme, ose Javët Gjatë Vitit. Këtë
vit lexohet Ungjilli sipas Mateut.