Papa në takimin me Këshillin Papnor për Dialogun Ndërfetar: nuk nevojitet “vëllazërim
i rremë”, secili të mbartë identitetin e vet
“Kisha Katolike është e vetëdijshme për vlerën, që ka nxitja e miqësisë dhe e respektit
ndërmjet burrave e grave me tradita të ndryshme fetare”. Kështu tha paradite Papa
Françesku, në audiencën me pjesëmarrësit e Asamblesë së përgjithshme të Këshillit
Papnor për Dialogun Ndërfetar, e cila përfundoi sot në Vatikan . E kuptojmë gjithnjë
e më tepër rëndësinë e dialogut ndërfetar, shtoi Ati i Shenjtë, jo vetëm sepse bota,
në një farë mënyre, bëhet gjithnjë e më e vogël, por edhe sepse fenomeni i emigracionit
i rrit kontaktet ndërmjet njerëzve e bashkësive me traditë, kulturë e fe të ndryshme.
Kjo është sfidë për të krishterët, nënvizoi Papa Françesku, duke kujtuar temën e asamblesë
së dikasterit vatikanas “Anëtarë të traditave të ndryshme fetare në shoqërinë civile”: “Vërtet,
nuk mungojnë në botë, kontekste ku bashkëjetesa është e vështirë: shpesh, arsyet politike
ose ekonomike u shtohen ndryshimeve kulturore e fetare, duke vënë në dukje edhe keqkuptimet
e gabimet e së kaluarës: e gjithë kjo rrezikon të shkaktojë mosbesim e frikë. Ka vetëm
një udhë për të fituar mbi frikën e është ajo e dialogut, e takimit të karakterizuar
nga miqësia dhe respekti”. Por Papa Françesku nuk foli për çdo lloj dialogu.
Duke cituar Këshillimin Apostolik “Evangelii gaudium” nënvizoi: “Të dialogosh
nuk do të thotë të heqësh dorë nga identiteti yt, kur takon tjetrin e, as të bësh
kompromise për fenë e moralin e krishterë. Përkundrazi, ‘hapja e vërtetë do të thotë
të qëndrojmë të patundur në bindjet tona më të thella, me një identitet të qartë e
të gëzueshëm’, e shi për këtë, në gjendje të kuptojë arsyet e të tjerëve, i aftë për
marrëdhënie njerëzore plot respekt, i bindur se takimi me njeriun e ndryshëm prej
nesh mund të jetë rast për vëllazërim, pasurim e dëshmi”. Për këtë arsye, vazhdoi
Ati i Shenjtë, dialogu ndëfetar dhe ungjillëzimi ecin së bashku, pa imponuar asgjë,
por vetëm duke dëshmuar me gëzim fenë. Një takim, në të cilin secili do të linte mënjanë
fenë e vet, do të bënte sikur hiqte dorë nga ç’ka më të shtrenjtë, tha Papa Françesku,
nuk do të ishte aspak i sinqertë: “Dialogu konstruktiv ndërmjet njerëzve me
tradita të ndryshme fetare shërben edhe për të kapërcyer një frikë tjetër, që fatkeqësisht,
e ndeshim gjithnjë e më shpesh në shoqëritë e shekullarizuara: frika ndaj traditave
të ndryshme fetare e ndaj përmasës fetare si të tillë. Feja shihet si diçka e padobishme
e madje, e rrezikshme: nganjëherë, pretendohet që të krishterët të heqin dorë nga
bindjet e tyre fetare e morale në ushtrimin e profesionit”. Bashkëjetesa me
fetë e tjera, ngriti zërin Papa Bergolio, nuk do të thotë të heqim dorë nga përkatësia
jonë fetare, duke u takuar në një lloj hapësire neutrale, ku nuk duhet të hyjnë bindjet
fetare. Nuk është kjo shoqëria, e kuptuar si shtëpi e përbashkët: “Nuk është
e mundur të mendojmë për një vëllazërim ‘prej laboratori’. Sigurisht, është e nevojshme
që gjithçka të bëhet duke respektuar bindjet e tjetrit, edhe të atyre, që nuk besojnë,
por duhet të kemi guximin e durimin për t’u takuar me tjetrin ashtu siç jemi. E ardhmja
është në bashkëjetesën, që respekton larminë, e jo në homologimin sipas një mendimi
unik, teorikisht neutral… Jemi të bindur se kjo është rruga për arritjen e paqes në
botë”.