Папа перад “Анёл Панскі”: вернасць Бога не можа быць абмежавана ў часе (поўны тэкст)

Рэчаіснасці вечнага жыцця прысвяціў 10 лістапада 2013 г. свае разважанні перад малітвай “Анёл Панскі” Святы Айцец. Ён звярнуў увагу, што жыццё, якое нас чакае “у іншым вымярэнні”, гэта не проста “упрыгожанне” цяперашняга існавання; яго выключнасць знаходзіцца “за межамі нашага ўяўлення”. Тое, чым здзіўляе Бог, гэта Яго любоў і міласэрнасць, адзначыў Папа. Езус абвяргае меркаванне, што жыццё імкнецца да смерці, зусім наадварот – мы пераходзім са смерці да жыцця; смерць застаецца ззаду, а перад чалавекам паўстае толькі Бог жывых. Але і на гэтай зямлі, нагадаў Пантыфік, мы можам мець прадчуванне вечнага жыцця, праз сакрамэнты і жывыя адносіны з Хрыстом. Любоў і вернасць Бога – вечныя, яны не могуць быць абмежаваны ў часе, сказаў папа Францішак. “Евангелле гэтай нядзелі прадстаўляе Езуса ў барацьбе з садукеямі, якія адмаўлялі ўваскрасенне. - сказаў Папа, - І менавіта па гэтай тэме яны звярнуліся з пытаннем да Езуса, каб збянтэжыць і высмеяць веру ва ўваскрашэнне памерлых.

Яны адштурхнуліся ад уяўнага выпадку: “Жанчына мела сем мужоў, якія памерлі адзін за адным”, і спыталі Езуса: “Чыёй жонкай будзе жанчына пасля сваёй смерці?”. Езус, заўсёды мяккі і цярплівы, упершыню гаворыць, што жыццё пасля смерці не мае аднолькавых параметраў з зямным. Вечная жыццё – гэта іншае жыццё, у іншым вымярэнні, дзе, між іншым, не будзе сужэнства, якое звязана з нашым існаваннем у гэтым свеце. Уваскрослыя - кажа Езус, - будуць, як анёлы, і яны будуць жыць у іншым стане, якога зараз мы нават не можам сабе ўявіць або выпрабаваць. І таму Езус гэта тлумачыць.

Але затым Езус, так бы мовіць, пераходзіць да контратакі. І ён робіць гэта, цытуючы Пісанне, з прастатой і арыгінальнасцю, што пакідае нас у поўным захапленні ад нашага Настаўніка, адзінага Настаўніка! Доказ уваскрасення Езус знайшоў у эпізодзе аб Майсею і падпаленым кусце (пар. Зых 3, 1-6), дзе Бог адкрывае сябе як Бог Абрагама, Ісака і Якуба. Імя Божае звязана з імёнамі людзей, з якімі Ён мае сувязь, і гэта сувязь мацнейшая за смерць. І мы можам таксама засведчыць аб адносінах Бога з намі, кожным з нас: Ён ёсць наш Бог! Ён ёсць Бог усіх нас! Як быццам бы Ён насіў наша імя. Яму падабаецца чуць гэта, і гэта сапраўдны саюз. Вось чаму Езус кажа: “Бог жа не ёсць Богам мёртвых, але жывых, бо ўсе для Яго жывуць” (Лк 20, 38). І гэта з’яўляецца вырашальным звяном, фундаментальным саюзам, саюзам з Езусам – Ён сам з’яўляецца запаветам, Ён ​​сам ёсць Жыццё і Уваскрасенне, паколькі сваёй укрыжаванай любоўю перамог смерць. У Езусе Бог дае нам жыццё вечнае, дае яго для ўсіх, і ўсе дзякуючы Яму маюць надзею на жыццё яшчэ больш сапраўднае, чым гэта. Жыццё, якое Бог падрыхтаваў для нас, гэта не проста ўпрыгожванне бягучага, яно за межамі нашага ўяўлення, таму што Бог пастаянна здзіўляе нас сваімі любоўю і міласэрнасцю.

Таму, усё адбудзецца з дакладнасцю да наадварот, чым таго чакалі садукеі. Не гэта жыццё дзейнічае ў якасці спасылкі на вечнасць, на іншае жыццё, тое, якога чакаем, але вечнасць асвячае і дае надзею зямному жыццю кожнага з нас! Калі паглядзім толькі чалавечым вокам, мы, як правіла, скажам, што шлях чалавека ідзе ад жыцця да смерці. Гэта тое, што бачна! Але гэта адбываецца толькі тады, калі глядзім чалавечымі вачыма. Езус абвяргае гэты пункт гледжання і сцвярджае, што наша пілігрымка адбываецца ад смерці да жыцця – поўнага жыцця! Мы знаходзімся ў падарожжы, пілігрымцы да поўні жыцця, якое асвятляе наш шлях! Так, смерць застаецца ззаду, за плячыма, а не перад намі. Перад намі ёсць Бог жывых, Бог запавету, Бог, які носіць маё імя, наша імя, як сказаў сам: “Я Бог Абрагама, Ісака, Якуба”, Бог з маім імем, з тваім, тваім, тваім імем, з нашым імем. Бог жывых! Адбылося канчатковае паражэнне граху і смерці, пачатак новага часу радасці і бясконцага святла. Але нават на гэтай зямлі, у малітве, сакрамэнтах, братэрстве, мы знаходзім Езуса і яго любоў, і таму можам прадчуваць нешта з уваскрослага жыцця. Досвед Яго любові і Яго вернасці палае як агонь у нашых сэрцах і ўмацоўвае нашу веру ва ўваскрасенне. Сапраўды, калі Бог верны і любячы, Ён не можа быць абмежаваны ў часе. Вернасць – вечная, яна не можа змяніцца. Любоў Бога – вечная, не можа памяняцца! Яна не абмежавана ў часе – яна навечна! Створана, каб ісці наперад! Ён, верны назаўсёды, Ён чакае кожнага з нас, суправаджае кожнага з нас са сваёй вечнай вернасцю”, - сказаў перад “Анёл Панскі” Папа.

Пасля марыйнай малітвы Пантыфік нагадаў, што 10 лістапада ў нямецкім Падэрборне была абвешчана благаслаўлёнай Марыя Тэрэза Бонцэль, заснавальніца Кангрэгацыі сясцёр францішканак вечнай адарацыі, якая жыла ў ХІХ ст. “Эўхарыстыя была крыніцай, з якой яна чэрпала духоўную энергію, каб прысвяціць сябе нястомнаму клопату аб слабых”, - адзначыў папа Францішак.

Святы Айцец нагадаў, што 10 лістапада ва ўсім свеце ўзгадваюць сумную падзею, якая атрымала назву “Крыштальнай ночы”. 75 гадоў таму, у 1938 годзе, у ноч з 9 на 10 лістапада ва ўсёй нацысцкай Германіі і частцы Аўстрыі прайшлі пагромы супраць яўрэяў. Папа выказаў падтрымку і салідарнасць з яўрэйскім народам, “нашымі старэйшымі братамі”. “Мы просім Бога, каб памяць пра мінулае, памяць аб мінулых грахах, дапамагла нам быць пільнымі супраць усіх форм нянавісці і нецярпімасці”, - сказаў Францішак.