Ndërsa politika e jashtme e Shqipërisë, e majtë dhe e djathtë, deklaron në mënyrë
të përsëritur mbështetjen e politikës së jashtme të SHBA-së në Siri, mjetet e informacionit
masiv të Shqipërisë herë pas here përpiqen të shpërndajnë, ose, të paktën, të vënë
në dukje, mjegullën rreth rekrutimit të forcave vullnetare shqiptare në mbështetje
të kryengritësve sirianë. Gatishmëria qeveritare e Tiranës për të mbështetur pa
kushte vendimet amerikane në lidhje me Sirinë, shfaqet aq problematike, sa paaftësia
qeveritare (të paktën në dukje) për të vërtetuar me përpikëri numrin, motivet dhe
mënyrën e rekrutimit të qytetarëve shqiptarë në një luftë të tillë. Thirrjet e
vullnetarëve shqiptarë të luftës siriane, të bëra publike deri tani, kanë ngjyrim
të pastër fetar. Thashethemet rreth një organizate bamirëse turke, që është marrë
drejtpërdrejt me rektrutimin dhe transportimin e shqiptarëve të stërvitur, për të
luftuar kundër Asadit, mbeten të pavërtetuara dhe të pakundërshtuara. Fytyra e vuajtur
e të moshuarit shqiptar, që u shfaq së voni, në videomesazhin e fundit drejtuar bashkëatdhetarëve
e bashkëfetarëve të vet, fsheh mjerim dhe shpreh shqetësim. A është e mendueshme
se kjo plagë shqiptare mund ta bëjë më të lehtë plagën siriane?