Sot Kisha përkujton Zojën Rruzare, devocioni ndaj së cilës zë fill që në vitin 1208,
kur ajo iu shfaq Shën Domenikut në kuvendin e parë të themeluar prej tij. Lutja
e rruzares u përhap me lehtësi në popullin e krishterë jo vetëm falë thjeshtësisë
së saj, por edhe për shkak të vendit që zuri nëna e Zotit në teologjinë katolike.
Vendin qendror në tekstin e rruzares e zënë fjalët e Ungjillit sipas Lukës, me të
cilat kryeengjëlli Gabriel i drejtohet Marisë për t’i shpallur misterin e mishërimit
të Zotit. Falë këtij misteri, Maria është “e bekuar mbi të gjitha gratë”. Kisha, duke
njohur lidhjen e ngushtë të Nënës me Birin, i drejtohet asaj me besim e i thotë: “lutu
për ne mëkatarët”. Jeta e njeriut është e shenjuar nga përvoja e mëkatit, por falë
misterit të mishërimit të Krishtit në kraharorin e Marisë nga Nazareti, mëkati, që
ishte përvojë e errësirës shpirtërore, ndriçohet nga Krishti dhe bëhet vendi i takimit
me Zotin. Me anë të rruzares, pra, i afrohemi Krishtit dhe hyjmë nën mantelin e Zojës,
siç e ka paraqitur bashkësinë besimtare ikonografia e krishterë që në hershmëri. Festa
e Rruzares ka filluar të kremtohet të dielën e parë të tetorit që në vitin 1572, një
vit pas fitores së flotës së krishterë ndaj forcave otomane në betejën e Lepantos,
që mendohet se u bë e mundur falë kësaj lutjeje. Nga viti 1913 është caktuar 7 tetori
si dita e Zojës Rruzare.