Zmarła Maria Okońska – założycielka Instytutu Prymasa Wyszyńskiego
6 maja o godz. 3:15, po długim ofiarnym życiu oddanym Bogu, Maryi, Kościołowi i Ojczyźnie,
odeszła do Pana Maria Okońska, założycielka Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Zmarła
w Częstochowie, w domu Pamięci Prymasa Tysiąclecia u stóp Jasnej Góry.
Uroczystości
pogrzebowe odbędą się w Warszawie, w archikatedrze św. Jana, 11 maja o godz. 13:00.
7 maja o godz. 12:15 zostanie odprawiona Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu
Matki Bożej na Jasnej Górze przy ciele Zmarłej.
Maria Okońska urodziła się
w Warszawie 16 grudnia 1920 r. w rodzinie o żywych tradycjach religijnych i patriotycznych.
Jej ojciec Ludwik zginął jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej przed jej narodzinami.
W 1939 r. ukończyła Liceum Królowej Jadwigi. W czasie okupacji studiowała
polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz psychologię i pedagogikę na Uniwersytecie
Ziem Zachodnich. Studia łączyła z działalnością apostolską wśród dziewcząt. Przekonana,
że Polska odzyska wolność, kiedy wzmocni się moralnie, co w ogromnej mierze zależy
od poziomu polskiej kobiety, pragnęła stworzyć ośrodek wychowawczy dla młodzieży żeńskiej
„Miasto Dziewcząt”. Spośród okupacyjnych grup wybrała kilka osób, które zdecydowały
się poświęcić życie tej sprawie – tak powstała tak zwana Ósemka, zaczątek przyszłego
instytutu świeckiego, który istnieje do dzisiaj jako Instytut Prymasa Wyszyńskiego.
Decydujący wpływ na kształtowanie się Instytutu miało spotkanie w 1942 r.
z ukrywającym się w podwarszawskich Laskach ks. Stefanem Wyszyńskim. Jako specjalista
w dziedzinie katolickiej nauki społecznej zrozumiał on ideę „Miasta Dziewcząt” i zgodził
się być kierownikiem duchowym Ósemki.
Wraz z Marią Wantowską i Janiną Michalską
Maria Okońska uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim, organizując modlitwy i podtrzymując
ducha mieszkańców Stolicy. Za tę działalność otrzymała w 2009 r. Krzyż Komandorski
Orderu Odrodzenia Polski. Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie
Lubelskim i prowadziła pracę apostolską wśród dziewcząt, organizując tzw. ogniska
oraz ogólnopolskie obozy akademickie. Za tę działalność została aresztowana w 1948
r. przez Urząd Bezpieczeństwa i była ponad trzy miesiące więziona.
W sytuacji
prześladowania Kościoła w Polsce nie było możliwości tworzenia „Miasta Dziewcząt”.
Gdy Stefan Wyszyński został Prymasem Polski, Maria i cała Ósemka oddały wszystko Bogu
przez pośrednictwo Maryi za jego misję w Kościele i w Polsce. Zrozumiały, że nie przez
„Miasto Dziewcząt” przyjdzie odrodzenie Ojczyzny, ale przez Jasną Górę i posługę Prymasa
Wyszyńskiego.
Gdy w 1953 r. kard. Wyszyński został aresztowany, Maria Okońska
organizowała czuwania modlitewne na Jasnej Górze, a od 1954 r. nie opuszczała tego
miejsca, modląc się o wolność Księdza Prymasa i zwycięstwo Matki Bożej w Polsce. W
1956 r., kiedy złagodzono warunki więzienia kard. Wyszyńskiego i przeniesiono go do
Komańczy, przedostawała się do uwięzionego Prymasa. Stała się łącznikiem między nim
a Jasną Górą. W dniu Jasnogórskich Ślubów Narodu 26 sierpnia 1956 r. była jedynym
świadkiem momentu, gdy Prymas Polski w odosobnieniu czytał tekst składanych ślubów.
Maria w imieniu ludu Bożego odpowiadała: „Królowo Polski, przyrzekamy!”.
Po
uwolnieniu Księdza Prymasa Maria wraz z Instytutem oddała się całkowicie pracy nad
realizacją programu Jasnogórskich Ślubów Narodu w ramach Wielkiej Nowenny. Historyczną
zasługą Marii Okońskiej jest ocalenie od zapomnienia kazań Prymasa Tysiąclecia. Jest
też autorką około dziesięciu tysięcy jego zdjęć. Do końca życia kard. Wyszyńskiego
pracowała w Sekretariacie Prymasa Polski. Była członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu
Polski do końca jej istnienia.
W Testamencie Warszawskim sługa Boży kard.
Stefan Wyszyński wymienił Marię Okońską w gronie najbliższych współpracowników. Rzeczywiście
całe życie poświęciła ona wspieraniu wielkiej misji Prymasa Tysiąclecia. Po jego śmierci
zabiegała o proces beatyfikacyjny. Wielokrotnie spotykała się z bł. Janem Pawłem II.