Սուրբ Պօղոս կր գրէ. «Վայ ինծի եթէ Աւետարանը չքարոզեմ» (1 Կոր. 9.16): Ս. Յովհաննէս
Ոսկեբերան, չորորդ դարուն կը համարձակէր ըսել. «Ձեմ կրնար հաւատալ փրկութեան մէկու մը,
որ չի աշխատիր իր մօտիկին փրկութեան համար» (Քահանայութիւն, 3.10): Կամ աւելին ինչպէս
ան կ’ըսէ. «Ոչինչ աւելի ունայն է քրիստոնեայի մը համար որ չի գործակցիր փրկելու ուրիշները,
եթէ թթխմորը չի կրնար խմորի վերածել ալիւրը, ուրեմն այդ իրապէս թթխմոր է» (Քարոզներ 20.
4): Ինչո ՞ւ աւետարանել Առաջին պատճառը աւետարանելու պատասխանելն է ծարաւին մեր
շուրջ գտնուող անձերուն, որոնք չեն ուզեր իրենց կեանքին մէջ իմաստ մը գտնել: Մենք ստեղծուած
ենք յաւիտենականութեան համար եւ յաւիտենական սէրը միակն է որ մեզ կը յագեցնէ: Աւետարանել
կը նշանակէ ըլլալ պատգամաւորը բարութեան, զոր Աստուած կ’ուզէ տալ մարդոց, ամբողջ մարդկութեան: Կը
գործենք մեղքը, կարծելով թէ ան մեզ ուրախ կը դարձնէ: Սակայն, կը ստուգենք որ մեծապէս
սխալած ենք, որ սխալած եղած ենք, որովհետեւ մեղքը կ’առաջնորդէ մեզ մեղքի, մեզ եւ մեր
շուրջ եղողները: Աւետարանելը ամէն բանէ առաջ Քրիստոսէ մեզի տրուած պատուիրանն է. կը
քարոզենք, որովհետեւ ան մեզի պատուիրեց այդ ընել: Կը քարոզենք, որպէսզի փոխանցենք ուրախութիւնը
ուրիշներուն, որպէսզի դարձնենք ուրիշները ուրախ, տալով անոնց ճանչնալ եւ սիրել Քրիստոսը
«ճանապարհը, ճշմարտութիւնը եւ Կեանքը» (Յովհ. 14. 6): Ասոր համար Յովհաննէս Պօղոս Բ.
Քահանայապետը կը քարոզէր բազմահազար երիտասարդներուն 14 Օգոստոս 1993-ին Տէնվըրի մէջ. «Ունեցէք
համոզումը թէ Աւետարանը միակ ճանապարհն է ազատութեան եւ փրկութեան աշխարհի ժողովուրդներուն
համար»: ՜՜Աւետարանել՝՝ Աստուած սիրել է, որովհետեւ աւետարանելով մենք Իր պատուիրաններուն
կը հնազանդինք. ինչպէս Ինք՝ մեր Տէր Քրիստոսը կ’ըսէ. «Գացէք ամբողջ աշխարհը եւ յայտարարեցէք
բարի Լուրը ամբողջ մարդկութեան» (Մար. 16.15): Աւետարանելը կ’ամրացնէ հաւատքը, ինչպէս
մարմնական վարժութիւնը, որ կ’աճեցնէ մկանները: Փոխադարձաբար, հաւատք մը, որ չի կիսուիր
հաւատք չէ, ան կը մեռնի: Ս. Վէնսենթ տը Փօլ կ’ըսէր. «Իմ սիրելի եղբայրներ, մեր կոչումը
է ուրեմն բռնկեցնել մարդոց սրտերը, ընել ինչ որ Աստուծոյ Որդին ըրաւ, Ան որ եկաւ կրակ
դնելու աշխարհի վրայ, որպէսզի իր սիրով այրէ զայն: Ես ուղարկուած եմ աշխարհ, ոչ միայն
Աստուած սիրելու, այլ զինք սիրցնելու ուրիշներուն»: