Ապրիլ 24-ի Պատարագ բացման խօսք «Notre Dame de Paris» Մայր Եկեղեցի 21 Ապրիլ 2013

Սիրելի եղբայրներ ու քոյրեր, Հայ անմեղ ժողովուրդին դէմ գործուած 1915-ի ոճիռին վրայ 98 երկար տարիներ անցան, եւ մենք, 98-րդ անգամն ըլլալով հաւաքուած ենք այսօր յարգելու համար անմեռ յիշաաակը մեր բիւրաւոր նահաաակներուն, որոնք արեան հեղումով վկայեցին իրենց փարումը հաւատքին ու սէրը հայրենիքին : Կը տօնենք ամօթալի պարտութիւնր իրենց բիրտ ոյժով կուրցած ոճռագործներուն : Հայը Ս. Խաչին պինդ կերպով փարեցաւ, Լուսաւորչեան հաւատքին կառչեցաւ, հայրենիքին անկախութեան տենչով ապրեցաւ, պատրաստ իր արիւնով ոռոգելու Տէր Զօրի եւ Միջագետքի անապատները : Խաւարի ոյժերը, թշնամինները կը խորհէին Հայը բնաջնջել աշխարհի երեսէն, ջարդելով ու սպաննելով մէկ ու կէս միլիոն հայ մանուկներ, երիտասարդ երիտասարդուհիներ, կիներ ու ծերեր: Անոնք կ’անգիտանային թէ մարտիրոսներուն անմեղ արիւնով նորանոր սերունդներ պիտի ծնին, պիտի բազմանան եւ ուր ալ հասնին պիտի աշխատին ու փայլին, հարստանան ու զարգանան, բարձրանան ու բարձրացնեն ուրիշները :
Հայութեան ազգային ինքնութիւնը այսօր վտանգուած է, Հայրենիքին մէջ անզուսպ արտագաղթով մը դէպի աւելի բարգաւաճ երկիրներ, ուր հայը կը մոռնայ ընտանիքն իսկ ու կ’օտարանայ քանդելով հայ օճախը եւ կը կորսնցնէ իր ինքնութիւնը : Նոյնպէս Սփիւռքի ափերուն՝ Հայը կ’ենթարկուի օտարացումի եւ այլասեռումի վտանգներուն :
Սիրելի եղբայրներ ու քոյրեր, չենք լսեր մեր մանուկներուն շրթունքներէն երբեմնի խրախուսիչ խօսքը. «Կարմիր Վարդանի թոռն եմ ես», չենք լսեր մաշտոցեան լեզուն, հայկական երգն ու շարականը... Եթէ իրապէս կ’ուզենք յարգել եւ մեծարել յիշատակը հայ նահատակներուն, ապրինք, պահենք ու յաւերժացնենք մէկ ու կէս միլիոն նահատակնրուն բնատոհմիկ բարձր գաղափարականը: Չմոռնանք թէ կեանքին մէջ ամէն բան իր գինը ունի. Հայ Ազգը եւ Հայ ժողովուրդը կը յաւերժանան ու մեր նահատակներուն նուիրական գաղափարականը մեր մէջ միշտ վաո կր մնայ, եթէ հայերս մնանք ամրապնդուած Քրիստոսի հաւատքով, ոգեւորուած քրիստոնէական յոյսով ու զօրացած աւետարանական սիրով, միշտ համերաշխ, միացած հայրենիքին շուրջ : Հայ Ազգը եւ Հայ ժողովուրդը կը յաւերժանան ու մեր նահատակներուն նուիրական գաղափարականը մեր մէջ միշտ վառ կը մնայ, եթէ հայերէն մտածենք, խօսինք, գրենք ու երգենք : Հայ ըլլալէ չամչնանք : Քիչ ենք թիւով սակայն մեր գործերը մեզ կը կանխեն համաշխարհային ամբիոններուն վրայ : Գիտուններ տուած ենք աշխարհի, սուրբերով զարդարած ենք Եկեղեցւոյ խորանները : Իր Կրօնքին ու Ազգին հաւատարիմ հայը նաեւ հաւատարիմ քաղաքացի է զայն հիւրընկալող երկիրներուն եւ հովանաւորող պետութիւններուն : Այս արժէքները պահպանելով ու հռչակելով է որ պիտի կարենանք յաւերժացնել մեր նահատակներուն թողած կտակը :