Հռչակուած Արամ Ա. կաթողիկոսի կողմէ։ Հայ մօր առաքելութիւնը... Այսօր
երբ դիտենք մեր ժողովուրդին կեանքը, հարց կու տանք. արդեօք հայ մայրը այսօր իր հայ մօր
առաքելութեա՜ն մէ՞ջ է. որքանո՞վ հաւատարիմ է հայ մայրը իր նուիրական կոչումին...: Երբեմն
հաճոյապաշտ կեանքին գերին է ան: Երբեմն ընտանեկան սրբութեանց խաթարիչը: Երբեմն
օտարամուտ բարքերու տարածիչը: Երբեմն հեռո՜ւ է ան հայ կեանքի ոգեշնչող ու հայացնող
ներկայութենէն...: Բայց ո՜չ: Հայադրոշմ արժանապատուութեան զօրեղ պաշտպան, հայկական
սրբութեանց եւ աւանդութեանց արթուն պահապան, ազգային հաւաքական խոյանքներու ռահվիրայ
հայ մայրը այդպէս չի՜ կրնար ըլլալ, պէտք չէ՜ ըլլայ: Մենք հաւատք ներշնչող, կամք կռանող,
յոյս ներարկող, սէր փոխանցող, այլ խօսքով՝ հայուն մէջ քրիստոնեայ ու հայ մարդը կերտող
ու այդ ճամբուն վրայ իր անձը ընծայաբերող հայ մօր յոյժ կարիքը ունինք: Գիտե՜նք, դիւրին
չէ մայր ըլլալը. դիւրին չէ մա՜նաւանդ հայ մայր ըլլալը: Չմոռնանք երբեք, որ հայ մայրը
եկեղեցի՜ դարձաւ, հոն ուր եկեղեցի չունեցանք. դպրո՜ց դարձաւ, հոն ուր դպրոց չունեցանք.
հայրենի՜ք դարձաւ, երբ հայրենիք չունեցանք: Նո՜յնը կոչուած է ըլլալ հայ մայրը այսօր
ու միշտ: Ա՜յս է հայ մօր հարազատ կոչումը: Բի՜ւր յարգանք հայ մայրերուն, կ՝ըսէ Արամ Ա
Կաթողիկոսը: