Publikohen dy libra të Papës Françesku, mbi përvuajtërinë e mbi korrupsionin!
U paraqitën sot, dy libra të Papës Françesku, njëri mbi përvuajtërinë e tjetri, një
reflektim i Atit të Shenjtë për korrupsionin, i cili minon themelet e shtetit. Natyrisht,
librat janë shkruar para se Horhe Mario Bergolio të zgjidhej në fronin e Shën Pjetrit.
“Përvuajtëria, udha drejt Zotit”, titullohet vëllimi i parë e “Të shërohemi nga korrupsioni”,
titulli tjetër – të dy, botuar nga Emi (Shtëpia Botuese Misionare italiane). Janë
vetëm disa nga nismat editoriale, që po lindin rreth Papës Françesku, për të cilin
ka dalë madje në shitje, edhe një album me fotografi për fëmijët. Nesër do të
dalë në libraritë italiane edhe libri-intervistë “Jorge Bergolio, Papa Françesku.
Papa i ri tregon – Bisedë me Serxho Rubin e Françeska Ambroxheti”, botim i “Salani”-t.
Ambroxheti, e cila ka qenë kryeredaktore e agjensisë italiane ANSA në Argjentinë,
sqaron se kardinali i atëhershëm u bind me shumë vështirësi, të jepte këtë intervistë,
ku tregon për vetveten dhe shpjegon idetë e tij. Ide, që përsa i përket temës
së korrupsionit, shprehen mjaft qartë në librin “Të shërohemi nga korrupsioni”, ku
shkruhet: “Do të na bëjë shumë mirë, në dritën e fjalës së Zotit, të mësojmë t’i dallojmë
situatat e ndryshme të korrupsionit, që na rrethojnë e na kërcënojnë me joshjen e
tyre. Do të na bëjë mirë t’i përsërisim njëri-tjetrit: ‘Mëkatar, por jo i korruptuar!”
e ta themi me frikë, që të mos ndodhë ta pranojmë korrupsionin si të ishte vetëm një
mëkat më tepër. I korruptuari… e kalon jetën në udhët e shkurtra të oportunizmit,
por e paguan këtë me dinjitetin e vet dhe me atë të të tjerëve. I korruptuari e ka
fytyrën si ai, që s’ka bërë gjë, ‘fytyrë engjëllore’, siç më thoshte gjyshja. …E më
e keqja e të këqiave është se arrin t’i besojë edhe ai vetë kësaj. Sa e vështirë është
të hyjë profecia brenda tij! Prandaj, edhe nëse themi ‘mëkatarë, po’, thërrasim me
forcë ‘ama, të korruptuar, jo’”. “Mund të themi – vazhdon më tej Papa Françesku,
në pjesë të librit, botuar në gazetën vatikanase ‘L’Osservatore Romano’ – se mëkati
falet, por jo korrupsioni. Thjesht për faktin se në bazën e çdo sjelljeje prej të
korruptuari qëndron lodhja nga hyjnorja: para Zotit, që nuk lodhet së faluri, të korruptuarit
i mjafton vetvetja për shëlbim: lodhet së kërkuari falje… Kështu – përfundon Papa
jezuit – zakonisht Zoti e shëlbon përmes sprovave, që i mbërrijnë në situata, të cilave
s’mund t’u shmanget (si sëmundjet, humbja e pasurisë, e njerëve të dashur etj.). Janë
këto, që e thyejnë telajon ku mbështetet korrupsioni dhe e lejojnë njeriun të hyjë
në Hirin e Tënzot. Vetëm atëherë, mund të kurohet”. Në gazetën “L’Osservatore
Romano”, presidenti i Senatit italian, Pietro Graso komenton librin mbi korrupsionin
të Atit të Shenjtë. Korrupsioni, nënvizon Pietro Graso, i cili nënshkruan edhe një
mbyllje për vëllimin e Horhe Mario Bergolios, minon themelet e shteteve demokratike
dhe të vetë Kishës Katolike. “Së bashku me indinjimin qytetar dhe risimin e klasës
politike – shkruan ish-prokurori antimafia – mbërriti shkundja morale e një Pape,
që deshi të quhet Françesk e të tërheqë vëmendjen, që në fillim, ndaj kujdesit për
më të ligështit, për viktimat, duke uruar të kemi ‘një Kishë të varfër për të varfërit’,
në kundërshtim të plotë me egoizmin e korrupsionit… Në palët e rrobes së korrupsionit
fshihet përbuzja për të mirën e përbashkët dhe vendosja e interesit vetjak para atij
të përgjithshëm – përfundon presidenti i Senatit italian”.