Një javë për të ndriçuar të gjitha javët! Dëgjues të nderuar ia përsëri në takimin
tonë javor me Fjalën e Zotit të së dielës. Kësaj herët do të ndalemi tek Liturgjia
e Fjalës së Zotit të Dielës së Larit apo të Dielës së Luleve, me të cilën Kisha e
fillon Javën e madhe dhe të Shenjtë të Pashkëve. Siç përmendem, Liturgjia Hyjnore
e kësaj të diele përkujton hyrjen solmne të Birit të Zotit, Jezu Krishtit në Jeruzalem
dhe historikun e mundimeve të Tij. E Kisha, dëgjues të nderuar, na thërret të hyjmë
në Javën e Madhe e të Shenjtë të Pashkëve, duke kundruar e kremtuar misteret themelore
të fesë së krishterë: kremtimin e mundimeve, të vdekjës mbi kryq dhe të ngjalljës
së Jezu Krishtit, Shpëtimtarit të njerëzimit. Kështu, Liturgjia e Fjalës së Zotit
e kësaj së diele na propozon dy ngjarje e momente ngusht të lidhura mes tyre: përkujtimin
e hyrjes së Jezusit në Jeruzalem dhe mundimet e Tij. Në liturgji të kësaj të Diele
të Larit kemi dy pjesë: pritjen solmne dhe të hareshme rezervuar Jezusit nga më të
vegjëlit e nga populli i Jerusalemi, që simbolizohet nga Riti i bekimit të degëve
të ullive apo të degëve të pemëve të lulëzuara, para Meshës. Më pas vijon kumtimi
i Ungjillit që tregon pikërisht hyrjen e Jezusit në Jerusalem, pastaj procesioni i
besimtarëve me degë ullijsh e lulësh të bekuara deri në Kishë. Këtu, brenda Kishe
vijon pjesën e dytë e Liturgjisë së Dielës së Larit me kremtimin e Meshës së Shenjtë,
gjatë së cilës tregohet e përshkohet shpirtërisht historia e mundimeve të Jezu Krishtit
Zot e Shëlbues të njerëzimit. Për besimtarët e krishterë të ndjekësh Jezu Krishtit
do të thotë të jesh bashkë më Të në momente të lavidshme e në momente të mundishme.
Drama e Mundimeve të Jezusit na sjell e thërret të vështrojmë Birin e Zotit, për ne
të përvujtëruar, të shpotitur, të kryqëzuar mbi kryq, ku Ai vdes për shpëtimin tonë.
Po në Krishtin e Kryqëzuar jemi të thirrur të gjejmë dometënien e ekzistencës dhe
udhën e jetës që buron nga përdëllimi i Zotit. E në historikun e mundimeve të Krishtit,
sipas Lukës Ungjilltar, nënvizohet në mënyrë të posaçme pikërisht përdëllimi Hyjnor
që dëftohet e shkelqen në Jezu Krishtin. Pra do të kundrojmë Jezusin Zot, besnik deri
në vdekje ndaj planit e vullnetit të Atit Qiellor dhe besnik ndaj dashurisë për shpëtimin
e njerëzimit mbarë. Jezusi hynë ngadhënjimtar në Jerusalem, për t’u dënuar pak
ditë pas me vdekje çnderuese e të përbuzshme mbi kryq: është paradoksi i krishterimit.
Jezusi që përvujtërohet deri në vdekje, për dashuri, do të jetë Ai që Zoti do ta ngjallë:
Ai që duke ngjadhënjyer mbi vdekje do të përurojë një të ardhme plotë shpresë për
të gjithë. Nga liturgjia hyjnore e dielës së larit, ne do t’i bartim degët e palamve
e të ullijve me vete në shtëpitë tona, për të kujtuar hosanën, takimin tonë me Zotin
që vjen në tek ne për lumturinë e shëlbimin tonë, për të kujtuar e pranuar kudorherë
bekimin e paqen Hyjnore por edhe për të qenë të gatshëm të pranojmë kurorën e martirizimit,
kurorën e fljimit të jetës për dashuri. Për besimtarët e krishterë, kremtimi i
riteve fetare nuk është spektakël por pjesëmarrje në mistere të fesë, në mundimet,
vdekjen e ngjalljen e Jezu Krishtit, Zotërisë së jetës së amshuar. E tani dëgjues
të nderuar, ta dëgjojmë pjesën ungjillore qëna përkujton hyrjen e Jezusit
në Jerusalem dhe një fragment nga historia e mundimeve....